Lingworealioznawstwo czeskie 1.2.O.SLAW.33
A. Problematyka konwersatorium
1. Współczesna czeska sytuacja językowa.
2. Spisovnost – nespisovnost vs. oficjalność – nieoficjalność.
3. Specyfika czeszczyzny mówionej: běžná mluva, obecná čeština, sociolekty. Dyglosja, střídání kódů, míšení kódů.
4. Poglądy czeskich i zagranicznych bohemistów na odmianę nieoficjalną – obecná čeština.
5. Charakterystyka językowa tekstów reprezentujących poszczególne odmiany mówione.
6. Český nárdoní korpus.
7. Terytorialne zróżnicowanie języka czeskiego: dialekty i gwary a odmiany regionalne.
8. Przegląd najważniejszych zjawisk gwarowych w obrębie fonetyki, fonologii, fleksji, słowotwórstwa i składni.
9. Współczesne tendencje rozwojowe dialektów czeskich.
Efekty kształcenia
Wiedza
1. Rozróżnia i opisuje wybrane elementy językowe poszczególnych odmian czeszczyzny.
2. Charakteryzuje terytorialne zróżnicowanie języka czeskiego.
3. Wymienia cechy językowe poszczególnych dialektów. K_W02
K_W03
K_W07
K_W09 H1A_W02
H1A_W09
Umiejętności
1. Potrafi objaśnić współczesną czeską sytuację językową.
2. Analizuje zjawiska językowe z różnych odmian czeszczyzny w tekstach pisanych i mówionych.
3. Analizuje współczesne tendencje rozwojowe dialektów czeskich. K_U12
K_U16
K_U18
K_U14
K_U15 H1A_U07
H1A_U01
Kompetencje społeczne (postawy)
1. Wykazuje zrozumienie i otwartość na różnice językowe (regionalne, społeczne itd.) występujące we współczesnej czeszczyźnie.
2. Rozumie potrzebę doskonalenia i poszerzania już zdobytej wiedzy.
3. Wykazuje gotowość do realizowania zadań. K_K05
K_K01
K_K02 H1A_K02
H1A_K01
Kryteria oceniania
Metody dydaktyczne
ćwiczenia audytoryjne, analiza tekstów, dyskusja, rozwiązywanie zadań, praca w grupach
A. Sposób zaliczenia
1. Zaliczenie z oceną
B. Formy zaliczenia
1. Kolokwium zaliczeniowe
2. Sprawdzian pisemny
3. Wypowiedź ustna
C. Podstawowe kryteria
Kolokwium – 50 %
Sprawdzian pisemny – 20%
Ustna forma – 20%
Aktywność – 10%
Literatura
A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć:
A.1. wykorzystywana podczas zajęć
1. Balowska G.., Problematyka czeszczyzny potocznej nieliterackiej (tzw. obecná čeština) na łamach czasopisma „Naše řeč” w latach dziewięćdziesiątych, „Bohemistyka” 2006, nr 1, s. 25–46.
2. Cvrček V. (a kol.), Mluvnice současné češtiny 1, Praha 2010.
3. Daneš F., Situace a celkový stav dnešní češtiny, [w:] Český jazyk na přelomu tisíciletí, red. František Daneš, Praha, 1997, s. 12–24.
4. Krčmová M., Současná běžná mluva v českých zemích, [w:] Český jazyk na přelomu tisíciletí, red. František Daneš, Praha, 1997, s. 160–172.
5. Lubaś W., Czechy i język czeski, [w:] Polityka językowa, Opole 2009, s. 467–486.
6. Tkaczewski D., Český národní korpus – internetowe źródło standaryzacji i weryfikacji języka czeskiego oraz nowoczesne narzędzie dydaktyczne, „Bohemistyka” 2008 s. 363–379.
A.2. studiowana samodzielnie przez studenta
1. Davidová D., Kapitoly z dialektologie, Ostrava 1992.
2. Rozwój języka czeskiego po aksamitnej rewolucji, red. M. Balowski, Racibórz 2005.
3. Cvrček V., Spisovná a obecná čeština, [w:] Teorie jazykové kultury po roce 1945, Praha 2006, s. 89–97.
B. Literatura uzupełniająca
1. Bělič J., Nástin české dialektologie, Praha 1972.
3. Český jazykový atlas, red. J. Balhar, t. I-V, Praha: Academia 1992-2005.
4. České nářeční texty, red. A. Lamprecht, Praha 1976.
5. Mluvená čeština: hledání funkčního rozpětí, red. S. Čmejrková, J. Hoffmannová, Praha 2011.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: