Zastosowanie informatycznych technik obrazowania w medycynie (technika 3D) 11.LEK.D6.1.09c
Seminaria
1. Rola i miejsce techniki obrazowania medycznego. Zalety i wady techniki obrazowania w zadaniach diagnostyki, terapii i monitorowania rehabilitacji medycznej.
Metody pozyskiwania zobrazowań medycznych:
• rentgenografia
• tomografia komputerowa
• rezonans magnetyczny
• ultrasonografia
2. Analiza obrazów medycznych. Kategoryzacja i rozpoznawanie obrazów. Podstawy automatycznego rozumienia obrazów.
Ćwiczenia i laboratoria
1. Zapoznanie z interfejsem programu Slicer 3D. Wykonywanie prostych ćwiczeń z przykładowymi modelami 3D.
2. Zapoznanie z przygotowaniem danych do wydruku 3D, wybór tematu indywidualnego projektu.
3. Prace nad indywidualnym projektem.
4. Zakończenie projektu – wydruk gotowego modelu na drukarce 3D.
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
Kierunkowe efekty kształcenia:
Wiedza:
B.W1. Zna podstawowe zasady pozyskiwania obrazów medycznych.
B.W2. Zna podstawowe metody komputerowego przetwarzania obrazów medycznych.
B.W3. Zna techniki pracy z modelem 3D w środowisku Slicer 3D.
Umiejętności:
B.U1. Potrafi posługiwać się oprogramowaniem do przetwarzania obrazów.
Kompetencje społeczne:
K.K4. posiada świadomość własnych ograniczeń i umiejętności stałego dokształcania się;
K.K8. przestrzega praw autorskich i praw podmiotu badań naukowych;
Przedmiotowe efekty kształcenia:
EK – 1 Zna nowoczesne techniki
obrazowania: USG, RTG, CT
(tomografia komputerowa), MR (rezonans magnetyczny)
EK – 2 Potrafi posługiwać się oprogramowaniem do przetwarzania obrazów.
EK – 3 umie wyodrębnić z obrazu 3D poszukiwany fragment ciała
Kryteria oceniania
Podczas każdego seminarium oraz ćwiczenia laboratoryjnego wiedza studenta będzie sprawdzana na bieżąco poprzez sprawdzanie poprawności wykonywanych ćwiczeń. Dodatkowo na koniec każdych zajęć seminaryjnych zostanie przeprowadzony sprawdzian mający na celu ocenę stanu wiedzy studenta po przeprowadzanych zajęciach, a których znajomość jest niezbędna dla efektywnego kształcenia.
Najważniejszą składową końcowej oceny będzie stanowiła ocena poprawności wykonanego modelu oraz wydruku 3D.
EK – 1 – egzamin pisemny w formie testu .
EK – 2 – ocena wykonanych zadań podczas zajęć.
EK – 3 – ocena modelu i wydruku 3D.
Zasady dopuszczenia do zaliczenia przedmiotu:
Student może zostać dopuszczony do zaliczenia końcowego przedmiotu w formie zaliczenia na ocenę jeżeli uzyskał:
- ocenę pozytywną ze wszystkich kolokwiów.
Zaliczenie końcowe odbywa się na ostatnich zajęciach w semestrze i polega na obronie projektu.
Forma i warunki zaliczenia przedmiotu:
Forma: Zaliczenie na ocenę
Obrona projektu przeprowadzona jest dwuetapowo:
- Etap pierwszy polega na sprawdzeniu modelu i próbie wydrukowania go na drukarce 3D – 50% pkt.
- Etap drugi to ocena poprawności wykonanego modelu – 50% pkt.
Kryteria oceny:
- niedostateczny – ndst (2) – do 59% pkt.;
- dostateczny – dst (3) – 60 do 65% pkt.;
- dostateczny plus – dst+ (3,5) – 66 do 74% pkt.;
- dobry – db (4) – 75% do 80% pkt.;
- dobry plus – db+ (4,5) – 81 do 85% pkt.;
- bardzo dobry – bdb (5) – 86% - 100% pkt.
Literatura
1. Tadeusiewicz R., Śmietański J.: Pozyskiwanie obrazów medycznych oraz ich przetwarzanie, analiza, automatyczne rozpoznawanie i diagnostyczna interpretacja. Wydawnictwo STN, Kraków 2011.
2. A. Hrynkiewicz.: Fizyczne metody diagnostyki medycznej i terapii, Warszawa 2000.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: