Diagnoza specjalnych potrzeb edukacyjnych 2.3.06.D5.06-INPDS
Treści merytoryczne
Wykłady: diagnoza funkcjonalna; struktura diagnozy holistycznej; metody diagnozowania środowisk wychowawczych ucznia, metody diagnozowania specjalnych potrzeb edukacyjnych ucznia; kontakt diagnostyczny – podstawowe zasady; kompetencje diagnosty – terapeuty; organizacja pracy terapeutyczno- diagnostycznej.
Ćwiczenia: charakterystyka i analiza środowisk wychowawczych ucznia; potrzeby edukacyjne i uwarunkowania kształcenia uczniów o specjalnych potrzebach edukacyjnych; wywiad i dialog w diagnozie specjalnych potrzeb edukacyjnych; obserwacja jako metoda diagnozowania; techniki projekcyjne w diagnozowaniu środowiska rodzinnego i szkolnego, testy w diagnozowaniu środowiska rodzinnego; testy w diagnozowaniu ucznia o specjalnych potrzebach edukacyjnych; program edukacyjny i terapeutyczny – znaczenia, realizacja, konstruowanie; projektowanie diagnozy osób o specjalnych potrzebach edukacyjnych.
Kierunek studiów
Literatura uzupełniająca
Nakład pracy studenta
Poziom studiów
Profil kształcenia
Rodzaj przedmiotu
Semestr, w którym realizowany jest przedmiot
Tryb prowadzenia
Wymagania
Założenia
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
W 1 – posiada uporządkowaną wiedzę w zakresie diagnozy specjalnych potrzeb edukacyjnych, obejmującą terminologię i założenia teoretyczne; zna przedmiot, cele i zadania diagnostyki pedagogicznej i diagnozy funkcjonalnej.
W 2 – posiada wiedzę w zakresie struktury diagnozy holistycznej, funkcjonalnej, metod oraz narzędzi diagnozowania uczniów o specjalnych potrzebach edukacyjnych, zasad planowania i organizowania postepowania diagnostycznego adekwatnie do specjalnych potrzeb edukacyjnych
W 3 – posiada pogłębioną wiedzę na temat kompetencji diagnosty oraz o potrzebach edukacyjnych i uwarunkowaniach kształcenia uczniów o specjalnych potrzebach edukacyjnych
U 1 – potrafi analizować i oceniać przydatność różnych metod diagnostycznych właściwych dla poszczególnych potrzeb edukacyjnych
U 2 – potrafi i wybrać i zastosować metody i narzędzia diagnostyczne właściwe do efektywnego rozpoznania potrzeb i określenia warunków kształcenia osób z określonymi potrzebami edukacyjnymi.
U 3 – potrafi i zaprojektować i przeprowadzić w praktyce diagnozę ucznia o specjalnych potrzebach edukacyjnych, zinterpretować wyniki diagnozy oraz określić wymagania edukacyjne oraz wskazania terapeutyczne.
K 1 – jest gotów do samodzielnego podejmowania decyzji; krytycznej oceny własnych działań; przyjmowania odpowiedzialności za ich skutki; ma dużą świadomość znaczenia własnych kompetencji własnego profesjonalizmu
K 2 – angażuję się we współpracę z uczestnikami procesu edukacji, rehabilitacji, terapii, opieki i wsparcia oraz potrafi współdziałać z podmiotami mającymi znaczenie w diagnozie specjalnych potrzeb edukacyjnych.
K 3 – dostrzega i formułuje problemy moralne i dylematy etyczne, które związane z procesem diagnozowania specjalnych potrzeb edukacyjnych, postępuje zgodnie z zasadami etyki.
Kryteria oceniania
Metody prowadzenia wykładów
wykład problemowy, wykład konwersatoryjny, wykład z prezentacją multimedialną
Metody prowadzenia ćwiczeń
analiza tekstów, dyskusja (wielokrotna, panelowa), "burza mózgów", metoda sytuacyjna, metoda przypadków, metoda projektu, metody eksponujące
Metody sprawdzania efektów kształcenia
odpowiedzi ustne 5
projekt indywidualny 30
udział w dyskusji 5
aktywność na zajęciach 10
projekty grupowe 10
egzamin pisemny 40
Literatura
1. Braun-Gałkowska M., Rysunek projekcyjny, Wyd. WAM, Kraków 2017.
2. Górniewicz E., Diagnozowanie trudności w czytaniu i pisaniu, Wydawnictwo Edukacyjne "Akapit", Toruń 2017.
3. Jarosz E., Wysoka E., Diagnoza psychopedagogiczna – podstawowe problemy i rozwiązania, Wyd. Akademickie „Żak”, Warszawa 2006.
4. Plopa M., Psychologia rodziny. Teoria i badania, Wyd. „Impuls”, Kraków 2007.
5. Skałbania B., Diagnostyka pedagogiczna. Wybrane obszary badawcze i rozwiązania praktyczne, Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków 2011.
6. Włoch S., Włoch A., Diagnoza całościowa w edukacji przedszkolnej i wczesnoszkolnej, Wyd. Akademickie „Żak”, Warszawa 2009.
7. Wysocka E., Człowiek a środowisko życia: podstawy teoretyczno-metodologiczne diagnozy , Wydawnictwo Akademickie Żak, Warszawa 2007.
8. Wysocka E., Diagnostyka pedagogiczna: nowe obszary i rozwiązania, Oficyna Wydawnicza Impuls, Kraków 2013.
9. Ziemski S., Problemy dobrej diagnozy, Wiedza Powszechna, Warszawa 1973.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: