Kurs stały - Alternatywne i wspomagające sposoby komunikowania się 2.3.06.D5.08-INPKSA

Wykład:
• Komunikacja językowa, komunikacja wspomagająca i alternatywna- definicje pojęć, funkcja i klasyfikacja systemu AAC
• Użytkownicy AAC. Specyficzne potrzeby i możliwości użytkowników zastępczych form komunikacji
• Wybrane niewspomagane systemy AAC np. język migowy, język migany, daktylografia, Metoda Blissa, fonogesty.
• Wybrane wspomagane systemy AAC i ich podział, Piktogramy, PCSy, Symbole jednoznaczne.
• Program Alternatywnej Komunikacji dla ucznia niepełnosprawnego intelektualnie
• Program Alternatywnej i Wspomagającej Komunikacji dla osób że spektrum autyzmu.
• Diagnoza Umiejętności Komunikacyjnej jako wstęp do budowania programu AAC
• Zarys metodyki doboru i wprowadzania alternatywnych i wspomagających metod porozumiewania się w poszczególnych grupach użytkowników
Ćwiczenia:
• Gest jako podstawowa forma komunikatu, gest jako znak - wspomaganie przekazu
• Symbole graficzne, Symbole dwuwymiarowe, Symbole jednoznaczne
• Sposoby wskazywania wyboru, praksja, intencja komunikacyjna, gotowość komunikacyjna.
• Strategie rozwijania kompetencji Komunikacyjnej na poziomie przedsymbolicznym i symbolicznym.
• System Piktogramów i PCSÓW
• Paszport Komunikacyjny, książka Komunikacyjna.
• Narzędzie diagnozy funkcjonalnej z zakresu AAC
• Metodyka pracy z dzieckiem komunikującym się alternatywnymi sposobami komunikacji oraz wspomaganiem
• Podstawy pracy z dzieckiem niekomunikującym się
• Inne sposoby komunikacji pozawerbalnej – wspieranie odbioru komunikacji na przykładzie aktywizacji polisensorycznej i terapii prowadzonej wg. Założeń Ch. Knilla
• Zajęcia indywidualnej rewalidacji z zastosowaniem AAC. Budowanie konspektu.
• Warsztaty prowadzone w oparciu o dotyk i komunikację. Indywidualna i zespołowa terapia Metodą Ruchu Rozwijającego

Kierunek studiów

PEDAGOGIKA SPECJALNA

Literatura uzupełniająca

1. Tetzchner von S, Wprowadzenie do wspomagających i alternatywnych sposobów porozumiewania się, Warszawa 2002 2. Tetzchner von S, Martines H., Wprowadzenie do wspomagających I alternatywnych sposobów porozumiewania się. Nauka znaków oraz używania pomocy komunikacyjnych przez dzieci, młodzież i dorosłych z zaburzeniami rozwojowymi, Warszawa 2002 3. Lechowicz A., Komputerowe wspomaganie procesu komunikacji niewerbalnej dzieci z wieloraką niepełnosprawnością, Warszawa 2005 4. Błeszyński J., Mowa i język dzieci z autyzmem. Wybrane zagadnienia, Słupsk 1998

Nakład pracy studenta

Wykład 15 Ćwiczenia / konwersatorium / seminarium 30 Udział w innych formach kontaktu bezpośredniego 18 Liczba godzin pracy studenta bez kontaktu z prowadzącymi Studiowanie literatury i materiałów źródłowych 20 Przygotowanie prac pisemnych Przygotowanie do ćwiczeń 20 Przygotowanie do egzaminu / kolokwium 12 Wykonanie zadania praktycznego 10 Przygotowanie projektu /prezentacji

Poziom studiów

Jednolite magisterskie

Profil kształcenia

Moduł przedmiotów z wybranego zakresu pedagogiki specjalnej EiROzNI

Rodzaj przedmiotu

obowiązkowe

Semestr, w którym realizowany jest przedmiot

Tryb prowadzenia

Realizowany w sali
Mieszany: realizowany zdalnie i w sali

Wymagania

Podstawowa wiedza z zakresu pedagogiki specjalnej oraz osób z niepełnosprawnością, w szczególności dotycząca trudności z porozumiewaniem się

Założenia

–Przekazanie wiedzy o wspomagających i alternatywnych metodach komunikacji językowej –Studenci zapoznają się z teoretycznymi i praktycznymi sposobami pracy z osobami mającymi trudności z komunikacją werbalną – Zdobyta wiedza powinna być podstawą zrozumienia problemów i potrzeb osób mających problemy z komunikacją werbalną

Koordynatorzy przedmiotu

Irena Mudrecka
Alicja Wróblewska

Efekty kształcenia

Wiedza
W 1 –Zna specyfikę zaburzeń lub braku mowy werbalnej, jej przyczyny i uwarunkowania.
W 2 – Zna wybrane systemy AAC, potrafi omówić ich specyfikę wie jakie aspekty obejmuje diagnoza kompetencji komunikacyjnych osoby z zaburzeniami komunikacji
W 3 –Ma podstawową wiedzę na temat sposobów prac y z dzieckiem nie posługującym się mową werbalną
Umiejętności
U 1 – Potrafi opracować pomoc komunikacyjną dla określonego dziecka zaburzeniami komunikacji
U 2 –Potrafi przeprowadzić diagnozę kompetencji komunikacyjnych dziecka niemówiącego
U 3 – Potrafi rozpoznać specjalne potrzeby komunikacyjne dziecka z niepełnosprawnością i wprowadzić odpowiednią formę alternatywnej lub wspomagającej metody komunikacji
Kompetencje społeczne
K 1 –Ma świadomość poziomu swojej wiedzy i umiejętności, rozumie potrzebę ciągłego dokształcania się zawodowego i rozwoju osobistego
K 2 – Ma przekonanie o sensie, wartości i potrzebie podejmowanych działań pedagogicznych na rzecz osób nie posługujących się językiem mówionym
K 3 –Ma świadomość odpowiedzialności za własne przygotowanie do pracy ,postępowanie w sposób profesjonalny i etyczny.

Kryteria oceniania

Metody
prowadzenia wykładów wykład problemowy, wykład konwersatoryjny, wykład z prezentacją multimedialną
Metody
prowadzenia ćwiczeń analiza tekstów, dyskusja związana z wykładem, metoda przypadków, metoda sytuacyjna, metoda inscenizacji, metoda projektu, metody eksponujące

Metody sprawdzania efektów kształcenia
‐ Odpowiedzi ustna
- Projekt indywidualny
‐ Praca pisemna
‐ Udział w dyskusji
‐ Aktywność na zajęciach

Literatura

1. Błeszyński J.(red.), Alternatywne i wspomagające metody komunikacji ,,Impuls”, Kraków 2008
2. Warrick A., Porozumiewanie się bez słów. Komunikacja wspomagająca i alternatywna na świecie, Warszawa 1999
3. Smyczek A., Zastosowanie wspomagających i alternatywnych metod komunikacji (AAC approache) w terapii małych dzieci zagrożonych poważnymi zaburzeniami w porozumiewaniu się [w:[ Błeszyński J. (red.), Alternatywne i wspomagające metody komunikacji, ,,Impuss”, Kraków 2008
4. PiszczekM.(red.), Metody komunikacji alternatywnej w pracy z osobami niepełnosprawnymi, CMPPP, Warszawa 1997

Więcej informacji

Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb:

Strona przedmiotu 2.3.06.D5.08-INPKSA w USOSweb