Warsztaty psychologiczne: Radzenie sobie z agresją 2.5-WAR009

1. Pojęcie asertywności i narzędzia do diagnozy poziomu asertywności
2. Scenariusz treningu asertywności.
3. Asertywna odmowa i zdarta płyta.
4. Radzenie sobie z krytyką i pochwałami.
5. Wyrażanie odmiennej opinii.
5. Wyrażanie uczuć pozytywnych i negatywnych.
6. Monolog wewnętrzny.
7. Asertywność a obrona przed manipulacją.
8. Rola asertywności w konstruktywnym radzeniu sobie z konfliktami interpersonalnymi.
9. Ewaluacja skuteczności treningów asertywności.

Literatura uzupełniająca

Bronowicka A., Garus, J. (2013. Atrakcyjność interpersonalna asertywnego kierownika w percepcji podwładnych. (w:) Dariusz Krok, Anna Bronowicka (red.) „Jednostka i religia w relacjach społecznych”. Opole: Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego. Johnson, D.,(1992). Podaj dłoń. Warszawa: IPZ. McKay, M. M. Davis, P. Faning (2001). Sztuka skutecznego porozumiewania się, Gdańsk: GWP. Kirby A. (2016). Gry szkoleniowe - materiały dla trenerów. Kossowska M., Jarmuż S., Witkowski T. (2008). Psychologia dla trenerów. Kraków: ABC. Wolters Kluwer business. Smółka P. (2016). Kompetencje społeczne. Metody pomiaru i doskonalenia umiejętności interpersonalnych. Kraków: ABC. Wolters Kluwer business.

Koordynatorzy przedmiotu

Przemysław Zdybek

Efekty kształcenia

Wiedza
Znajomość założeń, formy i funkcji warsztatów psychologicznych. Rozumienie roli i pracy trenera, metod oceny ewaluacji skuteczności takich form rozwoju.

Wiedza dotycząca teorii i praktyki asertywności – tworzenia scenariuszy treningów asertywności oraz metod rozwijania umiejętności zachowania asertywnego w różnych relacjach i sytuacjach społecznych.

Znajomość różnych technik zachowań asertywnych.

Umiejętności
Umiejętność opracowania programu zajęć warsztatowych rozwijających asertywność adekwatnie do potrzeb i profilu grupy

Umiejętność stosowania poznanych technik zachowań asertywnych

Kompetencje społeczne

świadomości własnych myśli, uczuć i zachowań,
lepszego rozumienie siebie i innych;

otwarcie na eksperymentowanie z nowymi, bardziej korzystnymi sposobami kontaktu interpersonalnego;

Świadomość w jaki sposób można kierować rozwojem własnych umiejętności psychospołecznych.

Kryteria oceniania

B. Formy zaliczenia:

Obecność i udział w proponowanych ćwiczeniach
Opracowanie scenariusza zajęć dla określonej grupy docelowej (zadanie zespołowe)

C. Podstawowe kryteria:
• Obecność i aktywny udział w proponowanych ćwiczeniach
• Opracowanie scenariusza zajęć (zadanie zespołowe)

Literatura

Król-Fijewska M. (1991) – Trening asertywności. Warszawa. Instytut Psychologii Zdrowia i Trzeźwości PTP

Król-Fijewska M. (1992) – Stanowczo, łagodnie, bez leku czyli 13 wykładów o asertywności. Warszawa. INTRA

Makower, I. (2010). Szanse rozwoju osób o niskiej samoocenie za pomocą terapii poznawczo-behawioralnej. W: Motywacje umysłu, Kolańczyk A., Wojciszke B.(red.). Smak Słowa.

Oleś, M. (1998). Asertywność u dzieci w okresie wczesnej adolescencji. Lublin: TNKUL.

Sęk H. (1988). Rola asertywności w kształtowaniu zdrowia psychicznego. Przegląd Psychologiczny, 31, 787-808.

Więcej informacji

Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb:

Strona przedmiotu 2.5-WAR009 w USOSweb