Teoria poznania 5.1.0.0.1.007
I. ZAGADNIENIA WSTĘPNE
1. Literatura
2. Charakterystyka teorii poznania
II. ŹRÓDŁA WIEDZY
1. Percepcja zmysłowa
2. Pamięć
3. Poznanie intelektualne (umysłowe)
4. Autorytet w poznaniu
III. TEORIA PRAWDY
1. Klasyczna definicja prawdy
2. Nieklasyczne definicje prawdy
3. Stanowiska dotyczące poznania prawdy
IV. POZNANIE NAUKOWE
1. Teoria naukowa
2. Modele
3. Paradygmaty
Literatura uzupełniająca
Rodzaj przedmiotu
Efekty kształcenia
WIEDZA:
W1. Słuchacz ma ugruntowaną wiedzę z zakresu teorii poznania (epistemologii), jej związku z innymi działami filozofii i teologii, a także wiedzę o specyfice przedmiotowej i metodologicznej teologii, któą jest w stanie rozwijać i twórczo stosować w działalności profesjonalnej - TMA_W01; P7S_WG.
W2. Ma uporządkowaną, pogłębioną wiedzę, obejmującą teorię i metodologię teologii, dającą możliwość specjalizacji w ramach studiów trzeciego stopnia - TMA_W04; P7S_WG.
W3. Ma gruntowną znajomość zasad interpretacji tekstów, zwłaszcza tekstu teologicznego - TMA_W15; P7S_WG,=.
UMIEJĘTNOŚCI:
U1. Student potrafi samodzielnie wyszukiwać, analizować, oceniać, selekcjonować i integrować informacje z wykorzystaniem różnych źródeł oraz formułować na tej podstawie krytyczne sądy z wykorzystaniem wiedzy teologicznej - TMA_01; P7S_UW.
U2. Posiada podstawowe umiejętności badawcze w zakresie dyscyplin pomocniczych teologii - TMA_U03; P7S_UW.
U3. Potrafi przeprowadzić krytyczną analizę i interpretację różnych poglądów teologicznych i światopoglądowych, wytworów kultury w celu określania ich znaczeń, oddziaływania społecznego, miejsca w procesie historyczno-kulturowym - TMA_U08; P7S_UW.
KOMPETENCJE SPOŁECZNE:
K1. Słuchacz potrafi odpowiednio określić priorytety służące realizacji określonego przez siebie lub innych zadania i potrafi przewidywać wielokierunkowe skutki swojej działalności - TMA_K04; P7S_KK, P7S_KK.
K2. Ma świadomość złożoności rzeczywistości i rozumie potrzebę interdyscyplinarnego podejścia do rozwiązywanych problemów - TMA_K05; P7S_KO.
K3. Identyfikuje i rozstrzyga dylematy - zwłaszcza doktrynalne i etyczno-moralne - związane z życiem indywidualnym i społecznym - TMA_K06, P7S_KK, P7S_KO.
Kryteria oceniania
Przedmiot kończy się zaliczeniem z oceną. Zgodnie z "Regulaminem studiów Uniwersytetu Opolskiego" (paragraf 6, p. 3-5), udział w zajęciach jest obowiązkowy. Podstawą zaliczenia jest uzyskanie pozytywnej oceny z testu końcowego. Obejmuje on cały wyłożony materiał i składa się z szesnastu pytań. Oceny udzielane są według następującej skali:
16 pkt. = bardzo dobry (5,0),
14-15 pkt. = dobry plus (4,5),
12-13 pkt. = dobry (4,0),
10-11 pkt. = dostateczny plus (3,5),
9 pkt. = dostateczny (3,0),
poniżej 9 pkt. = niedostateczny (2,0).
Praktyki zawodowe
Nie dotyczą niniejszego przedmiotu.
Literatura
PODRĘCZNIKI, SKRYPTY I OPRACOWANIA OGÓLNE:
CHISHOLM R.M., Teoria poznania, tł. R. Ziemińska, Lublin 1994.
HETMAŃSKI M. (red.), Epistemologia współcześnie, Kraków 2007.
INGARDEN R., Studia z teorii poznania, Warszawa 1995 (1970).
KELLER A., Wprowadzenie do teorii poznania, tł. A. Ziernicki, Kraków 2010.
KOWALCZYK S., Teoria poznania, Sandomierz 1997.
MORTON A., Przewodnik po teorii poznania, tł. T. Baszniak, Warszawa 2002.
SIEMIANOWSKI A., KMIECIKOWSKI W., Zarys teorii poznania. Ujęcie fenomenologiczne, Gniezno 2006.
STĘPIEŃ A.B., Teoria poznania. Zarys skryptu uniwersyteckiego, Lublin 1971.
WOLEŃSKI J., Epistemologia: poznanie, prawda, wiedza, realizm, Warszawa 2005.
WOLSZA K., Wykłady z teorii poznania, Opole 1996.
ZIEMIŃSKA R. (red.), Przewodnik po epistemologii, Kraków 2013.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: