Teologia przepowiadania 5.1.0.5.06

W wykładzie zostaną omówione teologiczne podstawy przepowiadania słowa Bożego w Kościele. Chodzi o ukazanie doniosłości misji przepowiadania i odpowiedzialności za głoszenie słowa Bożego. Zakres tematyczny obejmuje m.in. takie zagadnienia, jak: skuteczność słowa Bożego, podmiot kościelnej posługi słowa, podstawowe formy przepowiadania, zarys historii kościelnego przepowiadania, geneza i postulaty kerygmatycznej odnowy przepowiadania oraz jego chrystocentryczny charakter. Poza tym w ramach zajęć studenci będą poznawać główne funkcje przepowiadającego słowo Boże, a także zdobywać praktyczną wiedzę odnośnie do procesu tworzenia kazania bądź konferencji.

Kierunek studiów

Teologia

Literatura uzupełniająca

BENEDYKT XVI, Verbum Domini; BEINERT W., Wenn Gott zur Wort kommt, Freiburg im Breisgau 1978; SIMON H., Przepowiadanie kazualne. Zarys teorii, WA 3 (1988), s. 123-137; PRZYCZYNA W. (red.), Fenomen kazania, Kraków 1994.

Nakład pracy studenta

Udział w wykładach.

Poziom studiów

Jednolite magisterskie

Profil kształcenia

Ogólnoakademicki

Rodzaj przedmiotu

Ogólnie:

obowiązkowe
obowiązkowe

W cyklu 2022/23-Z:

obowiązkowe

Semestr, w którym realizowany jest przedmiot

2022/23 - Z

Tryb prowadzenia

Realizowany w sali

Wymagania

Zaliczenie pierwszych semestrów studiów teologicznych.

Koordynatorzy przedmiotu

Marcin Worbs

Efekty kształcenia

Efekty uczenia się (z odniesieniem do efektów kierunkowych):

Wiedza: student zna i rozumie
1. Zna specyfikę przedmiotową i metodologiczną teologii przepowiadania (TMA_W01; P7S_WG).
2. Ma uporządkowaną wiedzę z zakresu podstawowych zagadnień teologii przepowiadania (TMA_W06; P7S_WG).
3. Zna najważniejszych przedstawicieli i nurty teologii przepowiadania (TMA_W13; P7S_WG/K).

Umiejętności: student potrafi
1. Potrafi samodzielnie wyszukiwać, analizować, oceniać, selekcjonować i integrować informacje z wykorzystaniem różnych źródeł oraz formułować na tej podstawie krytyczne sądy z wykorzystaniem wiedzy teologicznej (TMA_U01; P7S_UW).
2. Potrafi integrować wiedzę z różnych subdyscyplin teologii, odnajdywać powiązania pomiędzy poszczególnymi elementami chrześcijańskiego dziedzictwa doktrynalnego (TMA_U07; P7S_UW).
3. Potrafi prawidłowo interpretować i wyjaśniać zjawiska społeczne oraz wzajemne relacje między zjawiskami społecznymi (TMA_U12; P7S_UW).
4. Potrafi posługiwać się systemami normatywnymi Kościoła katolickiego w celu rozwiązywania konkretnych problemów (TMA_U13; P7S_UW).
Kompetencje społeczne: student jest gotów do
1. Ma krytyczną świadomość poziomu własnej dojrzałości osobowej, nabytej wiedzy i umiejętności (TMA_K01; P7S_KK).
2. Rozumie potrzebę intelektualnego oraz moralnego formowania się przez całe życie (TMA_K02; P7S_KR).
3. Ma świadomość odpowiedzialności moralnej za przekaz wartości chrześcijańskich (TMA_K07; P7S_KO).
4. Dostrzega i formułuje problemy teologicznomoralne, związane z ludzką aktywnością, poszukuje optymalnych rozwiązań z punktu widzenia światopoglądu chrześcijańskiego, postępuje zgodnie z zasadami moralności chrześcijańskiej (TnMA_K02; P7S_KR).

Kryteria oceniania

1. Znajomość treści wykładu – 80 %
2. Aktywność na zajęciach – 20 %

Literatura

SOBÓR WATYKAŃSKI II, Konstytucja dogmatyczna o Objawieniu Bożym (Rozdział I); FRANCISZEK, Evangelii gaudium (Rozdział III); DREHER B. i in. (red.), Handbuch der Verkündigung, t. 1-2, Freiburg im Breisgau 1970; PRZYCZYNA W. (red.), Sługa słowa, Kraków 1997; WORBS M., Chrystocentryzm w liturgii w ujęciu Josefa Andreasa Jungmanna, Opole 2019.

Więcej informacji

Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb:

Strona przedmiotu 5.1.0.5.06 w USOSweb