Homiletyka formalna 5.1.0.7.08.c
Treści programowe
Tożsame z wykładami z zakresu homiletyki formalnej. Równoległe do wykładów ukazywanie homiletyki formalnej w praktyce, połączone z konwersacją.
Rodzaj przedmiotu
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
Wiedza
1. TkMA_W01 Ma uporządkowaną, pogłębioną, prowadzącą do specjalizacji, szczegółową wiedzę z zakresu teologii pastoralnej i teologii życia duchowego P7S_WG
2. TkMA_W03 Ma pogłębioną wiedzę z zakresu teologii Słowa Bożego P7S_WG ; P7S_WK
3. TkMA_W05 Ma uporządkowaną, pogłębioną, prowadząca do specjalizacji, szczegółową wiedzę na temat działalności ewangelizacyjnej, pastoralnej Kościoła katolickiego P7S_WG
Umiejętności
1. TkMA_U01 Potrafi podejmować i wypełniać ogólne i specjalistyczne zadania duszpasterskie Kościoła katolickiego P7S_UW; P7S_UO
2. TkMA_U03 Potrafi przygotowywać i wygłaszać homilie oraz inne wystąpienia związane z działalnością duszpasterską P7S_UK
Kompetencje społeczne
TkMA_K05 Wykazuje gotowość do podejmowania trudnych zadań związanych z pracą duszpasterską i pełnioną funkcją społeczno-eklezjalną P7S_KR
Kryteria oceniania
Metody dydaktyczne
Ćwiczenia audytoryjne: dyskusja, rozwiązywanie zadań.
Prezentacje multimedialne – słuchanie i oglądanie jednostek homiletycznych mistrzów liturgicznego i pozaliturgicznego przepowiadania.
Forma i sposób zaliczenia oraz podstawowe kryteria oceny lub wymagania egzaminacyjne
A. Sposób zaliczenia
zaliczenie z oceną
B. Formy zaliczenia
zaliczenie ustne
C. Podstawowe kryteria
1. Znajomość treści ćwiczeń– 50 %
2. Aktywność na zajęciach – 40 %
3. Znajomość lektur - 10 %
Praktyki zawodowe
Głoszenie homilii i kazań w czasie praktyki diakońskiej.
Literatura
Wykaz literatury
A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć (zdania zaliczenia)
A.1. wykorzystywana podczas zajęć
R. PRZYBYLSKA, W. PRZYCZYNA, (red.), Retoryka dziś, Kraków 2001; A. SCHWARZ, Jak pracować nad kazaniem, Warszawa 1993; G. SIWEK, Blaski i cienie współczesnego przepowiadania, Kraków 2007; P. URBAŃSKI, Retoryka na ambonie, Kraków 2003.
A.2. studiowana samodzielnie przez studenta
E. STANIEK, Z kaznodziejskiego warsztatu, Kraków 1997.
B. Literatura uzupełniająca
S. GOMEZ, J.H.P. FLORES, Jak głosić Jezusa, Kielce 1999; M. KUBIAK, W. PRZYCZYNA, (red.). Ściągać czy nie ściągać? O pomocach do homilii i kazań. Poznań 2008; W. PRZYCZYNA, (red.), Sługa Słowa, Kraków 1997; W. PRZYCZYNA, Słuchacz Słowa, Kraków 1998; TENŻE, (red.), Prawdy wiary w przepowiadaniu, Kraków 2002.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: