Teologia homilii 5.1.0.8.11.c
Znaczenie terminu homilia; słowo „homilia” w Nowym Testamencie; geneza homilii chrześcijańskiej: najstarsze homilie, homilie Ojców Kościoła, homilia od VI – XX wieku; natura homilii w aktualnej nauce Kościoła; model homilii indukcyjnej (opolsko-gliwicki): wstęp, „doświadczenie życiowe”, „to mówi Pan” (kerygma i didaskalia), „życie chrześcijanina” (parakleza i mistagogia), zakończenie; obowiązek głoszenia homilii w dokumentach Kościoła; etapy tworzenia homilii; propozycja Bruno Drehera - przygotowania homilii w ciągu tygodnia.
Rodzaj przedmiotu
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
Wiedza
1. TkMA_W01 Ma uporządkowaną, pogłębioną, prowadzącą do specjalizacji, szczegółową wiedzę z zakresu teologii pastoralnej i teologii życia duchowego P7S_WG
2. TkMA_W03 Ma pogłębioną wiedzę z zakresu teologii Słowa Bożego P7S_WG ; P7S_WK
3. TkMA_W05 Ma uporządkowaną, pogłębioną, prowadząca do specjalizacji, szczegółową wiedzę na temat działalności ewangelizacyjnej, pastoralnej Kościoła katolickiego P7S_WG
Umiejętności
1. TkMA_U01 Potrafi podejmować i wypełniać ogólne i specjalistyczne zadania duszpasterskie Kościoła katolickiego P7S_UW; P7S_UO
2. TkMA_U03 Potrafi przygotowywać i wygłaszać homilie oraz inne wystąpienia związane z działalnością duszpasterską P7S_UK
Kompetencje społeczne
TkMA_K05 Wykazuje gotowość do podejmowania trudnych zadań związanych z pracą duszpasterską i pełnioną funkcją społeczno-eklezjalną P7S_KR
Kryteria oceniania
Forma i sposób zaliczenia oraz podstawowe kryteria oceny lub wymagania egzaminacyjne
A. Sposób zaliczenia
zaliczenie z oceną
B. Formy zaliczenia
zaliczenie ustne
C. Podstawowe kryteria
1. Znajomość treści wykładu – 50 %
2. Aktywność na zajęciach – 30 %
3. Znajomość lektur - 20 %
Praktyki zawodowe
Głoszenie homilii w czasie praktyki diakońskiej.
Literatura
Wykaz literatury
A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć (zdania zaliczenia)
A.1. wykorzystywana podczas zajęć
SOBÓR WATYKAŃSKI II, Konstytucja o liturgii świętej „Sacrosanctum Concilium”, w: TENŻE Konstytucje – dekret – deklaracje, Poznań 1968, s. 40-70; Instrukcja „Inter Oecumenici” – o należytym wykonywaniu Konstytucji o świętej liturgii (26.09. 1964), AAS 56 (1964), s. 877-900, PPK I/2, s. 169-222; PAP. BENEDYKT XVI, Verbum Domini. Posynodalna adhortacja apostolska, numery: 52, 56, 59; PAP. FRANCISZEK, Evangelii Gaudium. Adhortacja apostolska: O głoszeniu Ewangelii w dzisiejszym świecie. numery 135 – 159; W. BROŃSKI, Homilia w dokumentach Kościoła współczesnego, Lublin 1999; H. SIMON, Bosko-ludzki wymiar kazania, WA 14 (1986) nr 4, s. 118-135; J. VRABLEC, Rola i miejsce ćwiczeń w dydaktyce homiletycznej, w: G. SIWEK (red.), W drodze na ambonę, Kraków 1991, s. 77-88.
A.2. studiowana samodzielnie przez studenta
H. ŁYSY, Homiletyka formalna –model homilijny (skrypt WSD) Opole brw..
B. Literatura uzupełniająca
H. ŁYSY, Kazanie katechizmowe czy homilia w kościelnej posłudze słowa?, w: W. PRZYCZYNA (red.), Z zagadnień współczesnej homiletyki, Kraków 1993, s. 61-96; H. SIMON, Homilia jako integralny element Eucharystii, WA 15 (1987), nr 3, s. 105-120; H. SŁAWIŃSKI, Między ciągłością, a zmianą. Teoria homilii w Stanach Zjednoczonych po II Soborze Watykańskim, Kraków 2008; E. SOBIERAJ, Homilia według teologii posoborowej, w: A.L. SZAFRAŃSKI (red.), Eucharystia w duszpasterstwie, Lublin 1977, s. 165-253; R. ZERFASS, Od perykopy do homilii, Kraków 1995
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: