Ikonopisarstwo I 5.5.1.1.03.c

1. Wiadomości wstępne. Warsztat
2. Jak się tworzy ikonę
3. Enkaustyka
4. Przygotowanie podobrazia
5. Medium i techniki malarskie
6. Techniki pozłotnicze
7. Rytuał ikonopisarski
8. Pigmenty
9. Koło barw
10. Proporcje i geometria
11. Elementy ciała
12. Elementy szat
13. Oblicza
14. Sposoby werniksowania
15. Podsumowanie

Kierunek studiów

Turystyka i Kultura Śródziemnomorska

Literatura uzupełniająca

A piękno świeci w ciemności. Z biskupem Michałem Janochą rozmawia Ewa Kiedio, Warszawa 2017. Bułgakow S., Ikona i kult ikony, tłum. H. Paprocki, Bydgoszcz 2002; Dąb-Kalinowska B., Ikony i obrazy, Warszawa 2000. Elwich B., Ikona. Duchowość i filozofia, Kraków 2006. Evdokimov P., Sztuka ikony. Teologia piękna, tł. M. Żurowska, Warszawa 1999. Florenski P., Ikonostas i inne szkice, przeł. Z. Podgórzec, Białystok 1997. Forest J., Modlitwa z ikonami, tłum. E. E. Nowakowska, Bydgoszcz 1999; Jazykowa I., Oto czynię wszystko nowe. Ikona XX wieku, tł. H. Paprocki, Warszawa 2011. Jazykowa I., Świat ikony, tł. H. Paprocki, Warszawa 1998. Klejnowski-Różycki D. (red.), Rytuał ikonopisarski. Obrzędy poświęcenia ikon, modlitwy na poszczególnych etapach pisania ikony, ryty błogosławieństw ikonopisarzy. Instrumentum laboris, Zabrze 20101. Klejnowski-Różycki D., Z tajemnic Rosji. Historia, teologia i estetyka ikony Trójcy Świętej świętego Andrzeja Rublowa i wpływ świętego Sergiusza Radoneżskiego na jej powstanie, Zabrze 2010. Łukaszuk T., Ikona w życiu, w wierze i w teologii Kościoła, Kraków 2008. Podgórzec Z., Wokół ikony. Rozmowy z Jerzym Nowosielskim, Warszawa 1985. Quenot M., Ikona i Kosmos. Inne spojrzenie na dzieło stworzenia, tł. H. Paprocki, Białystok 2007. Quenot M., Zmartwychwstanie i ikona, tł. H. Paprocki, Białystok 2001. Różycka-Klejnowska J., Klejnowski-Różycki D., Studium ikony, Zabrze 20111. Schöneborn Ch., Ikona Chrystusa, tł. W. Szymona, Poznań 2002. Smykowska E., Ikona. Mały słownik, Warszawa 2002. Špidlik T., Duchowość chrześcijańskiego Wschodu. Przewodnik systematyczny… Trubeckoj E., Kolorowa kontemplacja. Trzy szkice o ikonie ruskiej, tł. H. Paprocki, Białystok 1998. Uspienski L., Teologia ikony, tł. M. Żurowska, Warszawa 2009.

Poziom studiów

stacjonarne, magisterskie

Rodzaj przedmiotu

obowiązkowe

Semestr, w którym realizowany jest przedmiot

Tryb prowadzenia

Realizowany w sali

Wymagania

Na zaliczenie student prezentuje namalowaną przez siebie ikonę (obraz tablicowy, temperą jajeczną).

Założenia

Namalowanie kanonicznej ikony Chrystusa do ramion lub równoważnej

Koordynatorzy przedmiotu

Dariusz Klejnowski-Różycki

Efekty kształcenia

Wiedza
1. Student zna elementarną terminologię z zakresu ikonografii chrześcijańskiej, posiada bardziej szczegółową wiedzę z zakresu najwybitniejszych dzieł ikonopisarzy.
2. Posiada podstawową wiedzę pozwalającą odróżnić ikonę kanoniczną od obrazu.
3. Orientuje się w różnicach relacji między strukturami i instytucjami społecznymi oraz o procesach zmian zachodzących w kręgu kultur będących pod wpływem różnych wyznań.
4. Ma rozszerzoną wiedzę o człowieku jako twórcy kultury, pogłębioną w zakresie aktywności religijnej człowieka oraz zna wybrane koncepcje człowieka i świata.
TMA_W03, TMA_W10, TMA_W18, TMA_W19 , H1A_W03, H2A_W04, S2A_W03, S2A_W04, S2A_W08, H2A_W04, S2A_W05

Umiejętności
1. Student potrafi samodzielnie wyszukać, ocenić i rozpoznać podstawowe podlinniki.
2. Student potrafi przeprowadzić krytyczną analizę i interpretację różnych poglądów teologicznych i światopoglądowych formułowanych przez poszczególne wyznania, ich wytworów kultury w celu określenia znaczeń, oddziaływania społecznego, miejsca w procesie historyczno-kulturowym.
3. Umie prowadzić dialog światopoglądowy, ekumeniczny i międzyreligijny.
TMA_U01, TMA_U08, TMA_U10, H2A_U01, H2A_U05, H2A_U04, H2A_U03

Kompetencje społeczne (postawy)
1. Student ma świadomość złożoności rzeczywistości i rozumie potrzebę interdyscyplinarnego podejścia do rozwiązywanych problemów i wpływu religii na kształt społeczeństwa.
2. Uczestniczy w życiu kulturalnym i interesuje się aktualnymi wydarzeniami kulturalnymi związanymi z religijnością społeczeństwa.
TMA_K05, TMA_K10, H2A_K01, H2A_K03, S2A_K06, H2A_K05

Kryteria oceniania

Metody dydaktyczne
Warsztaty ikonograficzne Forma i sposób zaliczenia oraz podstawowe kryteria oceny lub wymagania egzaminacyjne

A. Sposób zaliczenia
Zaliczenie ikonograficzne (napisanie ikony) (90%)

B. Formy zaliczenia
Napisanie ikony i opowiedzenie treści zadanej lektury

C. Podstawowe kryteria
1. Zgodność opracowania z tematem – 75%
2. Merytoryczna argumentacja – 10%
3. Aktywność na zajęciach – 5%
4. Znajomość zadanych lektur – 10%

Literatura

Quenot M., Ikona. Okno ku wieczności, tł. H. Paprocki, Białystok 1997.
Różycka-Klejnowska J., Klejnowski-Różycki D., Studium ikony, Zabrze 2017
Klejnowski-Różycki D., Ikonograf, https://pl.wikipedia.org/wiki/Ikonograf

Więcej informacji

Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb:

Strona przedmiotu 5.5.1.1.03.c w USOSweb