Teologia moralna Kościołów wschodnich 5.6.0.3.02.c

WIEDZA:
W1. Student ma podstawową wiedzę dotyczącą piśmiennictwa w poszczególnych kręgach teologicznych Orientu (OCL_W06; P6S_WG).
W2. Student ma elementarną wiedzę o projektowaniu i prowadzeniu badań w ramach teologii moralnej, a w szczególności o kwestiach badawczych, metodach i narzędziach badawczych; zna podstawowe tradycje paradygmatyczne badań w dziedzinie teologii moralnej Kościołów wschodnich (OCL_W12; P6S_WK).

UMIEJĘTNOŚCI:
U1. Student potrafi dokonać obserwacji i interpretacji zjawisk teologicznomoralnych; analizuje ich powiązania z różnymi obszarami ludzkiej działalności (OCL_U01; P6S_UW).
U2. Student potrafi w sposób precyzyjny i spójny wypowiadać się w mowie i na piśmie na tematy dotyczące wybranych zagadnień z szeroko rozumianej teologii moralnej Kościołów wschodnich z wykorzystaniem różnych ujęć teoretycznych, korzystając zarówno z dorobku teologii, etyki, nauk o polityce, jak i innych dyscyplin (OCL_U06; P6S_UK).
U3. Student posiada umiejętność prezentowania własnych pomysłów, wątpliwości i sugestii, popierając je argumentacją w kontekście wybranych perspektyw teoretycznych, poglądów moralnych różnych autorów i instytucji religioznawczych (OCL_U08; P6S_UO).

KOMPETENCJE:
K1. Student dostrzega i formułuje problemy moralno-prawne i dylematy etyczne związane z własną i cudzą pracą, poszukuje optymalnych rozwiązań, postępuje zgodnie z zasadami etyki i zasad prawnych (OCL_K05; P6S_KR).
K2. Student odpowiedzialnie przygotowuje się do swojej pracy, projektuje i wykonuje działania ekumeniczne i pojednawcze (OCL_K10; P6S_KO).

A. Formy zaliczenia (weryfikacja efektów uczenia się):
- zadania cząstkowe (efekty W1-K2)
- praca zaliczeniowa (efekty W1-K2)

B. Podstawowe kryteria ustalenia oceny końcowej:
- przygotowanie i aktywność studenta podczas zajęć (m.in. udział w dyskusji, forma i treść używanych argumentów) – 50%
- praca zaliczeniowa (przygotowanie prezentacji na zadany temat) – 50%

Bóg żywy. Katechizm Kościoła Prawosławnego, Kraków 2001.
Katechizm Cerkwi Prawosławnej, Hajnówka 2020.
Evdokimov P., Sakrament Miłości. Tajemnica małżeństwa w świetle tradycji prawosławnej, Białystok 2007.
Harakas S., Kościół prawosławny wobec kwestii moralnych, w: K. Leśniewski, J. Leśniewska (red.), Prawosławie. Światło wiary i zdrój doświadczenia, Lublin 1999, s. 257-280.
Hrycuniak S., Prawosławne pojmowanie małżeństwa, Białystok 1994.
Klöcker M., Tworuschka M.U., Etyka wielkich religii, Warszawa 2002.
Krańczuk G., Etyczno-Praktyczne Sentencje Prawosławia, Hajnówka 2014.
Meyendorff J., Małżeństwo w prawosławiu. Liturgia. Teologia. Życie, Lublin 1995.
Pawłowicz J.J., Implikacje moralne teologii wspólnoty małżeńsko-rodzinnej w nauczaniu Cerkwi prawosławnej i Kościoła rzymskokatolickiego. Studium porównawcze, Tuchów 2011.
Petrà B., Ortodossia (chiese ortodosse) e Bioetica, w: S. Leone, S. Privitera (red.), Nuovo Dizionario di Bioetica, Roma 2004, s. 794-798.

Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb:

• Strona przedmiotu 5.6.0.3.02.c w USOSweb