Mechanika i wytrzymałość materiałów 6.12-MWM
Wykłady
W1 – Podstawowe pojęcia i definicje, siły i układy sił oraz więzy.
W2 – Rzutowanie wektorów. Zasady statyki. Redukcja i warunki równowagi zbieżnego układu sił .
W3 – Moment siły, para sił, zagadnienie redukcji dowolnego układu sił, warunki równowagi dowolnego układu sił.
W4 – Kratownice, wieszary i ramy. Geometria mas, moment bezwładności oraz równowaga ciał podpartych i podwieszonych.
W5 – Tarcie - rodzaje i prawa tarcia. Równia samohamowna.
W6 – Własności ciał odkształcalnych oraz stosowane modele elementów konstrukcyjnych. Rodzaje naprężeń i ich definicje.
W7 – Prawo Hooke’a. Doświadczalne określanie własności materiałów, naprężenia dopuszczalne.
W8 – Analiza jednoosiowego i dowolnego stanu naprężeń. Rodzaje odkształceń i naprężeń.
W9 – Zbiorniki cienkościenne - analiza stanu naprężenia. Ścinanie techniczne. Podstawowe warunki wytrzymałościowe
W10 – Skręcanie prętów – stan naprężenia i odkształcenia. Warunki wytrzymałościowe.
W11 – Zginanie prętów prostych. Moment zginający, siła poprzeczna i tnąca. Granice przedziałów. Czyste zginanie.
W12 - Hipotezy wytężeniowe. Wytrzymałość złożona.
W13 - Wyboczenie i naprężenia krytyczne. Wpływ różnych czynników na własności mechaniczne materiałów konstrukcyjnych.
W14 – Ruch punktu materialnego na płaszczyźnie, ruch obrotowy, płaski i złożony. Podstawowe zależności analityczne.
W15 – Podstawy dynamiki punktu materialnego, zasada d’Alemberta. Praca i moc.
Konwersatoria
K1 – Rozkładanie i składanie sił oraz uzewnętrznianie sił wewnętrznych.
K2 – Identyfikacja i wyznaczanie sił wewnętrznych w płaskich zbieżnych układach prętowych i cięgnowych.
K3 - Formułowanie warunków równowagi przy rozwiązywaniu dowolnych układów sił.
K4 a- Kolokwium nr 1.
K4 b – Rozwiązywanie zagadnień technicznych, w których występują dowolne płaskie układy sił.
K5 - Rozwiązywanie zagadnień technicznych z uwzględnieniem tarcia. Analiza wyników kolokwium 1.
K6 – Rozwiązywanie zagadnień technicznych – analiza i wyznaczanie stanu naprężenia w elementach konstrukcyjnych.
K7 - Dobór przekroju oraz wyznaczanie obciążeń dopuszczalnych i odkształceń prętów poddanych ściskaniu lub rozciąganiu.
K8 a- Kolokwium nr 2.
K8 b – Obliczanie zbiorników cienkościennych - dobór wymiarów.
K9 - Dobór obciążeń i wymiarów elementów podlegających ścinaniu oraz skręcaniu. Analiza wyników kolokwium nr 2.
K10 - Dobór i obliczanie elementów podlegających skręcaniu i zginaniu.
K11 – Formułowanie warunków wytrzymałościowych dla elementów podlegających zginaniu i ich wykorzystanie.
K12 – Kolokwium nr 3.
K13 – Dobór wymiarów i obciążeń dla elementach podlegających wyboczeniu. Analiza wyników kolokwium nr 3.
K14 – Analiza stanu naprężenia w elementów, w których występuje złożonym stan naprężenia oraz stosowane kryteria wytrzymałościowe.
K15 – Opis i analiza ruchu punktu w praktycznym zastosowaniu.
Laboratoria
L1 - Zajęcia wprowadzające
L2 - Próba stycznego rozciągania i ściskania metali.
L3 – Próba udarności metali.
L4 – Pomiary twardości metali w temperaturze pokojowej.
L5 – Próba skręcania prętów o dowolnym przekroju. Wyznaczanie modułu
sprężystości G.
L6 - Badanie belek poddawanych zginaniu
L7 - Analiza stanu naprężenia o obciążenia w prętach podlegających
wyboczeniu.
L8 - Tensometria elektrooporowa – pomiary odkształceń.
Zajęcia prowadzone również w formie e-learningu.
Rodzaj przedmiotu
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
EFEKTY KSZTAŁCENIA
EK1 Student potrafi zidentyfikować rodzaje więzów, wyjaśnić ich oddziaływanie, uzewnętrzniać siły wewnętrzne w elementach konstrukcyjnych, wytłumaczyć i zinterpretować zjawiska, a także podać skutki jakie zachodzą w ciałach poddawanych oddziaływaniu obciążeń.
EK2 Student potrafi sformułować warunki równowagi dla zbieżnego, równoległego i dowolnego płaskiego oraz przestrzennego układu sił .
EK3 Student potrafi dobrać rodzaje badań wymaganych do oceny własności mechanicznych materiałów, opracować, zinterpretować i ocenić wyniki tych badań, a także zna metodykę ich przeprowadzania.
EK4 Student potrafi sformułować kryteria wytrzymałościowe jakie muszą być spełnione dla typowych podstawowych przypadków wytrzymałościowych oraz dokonać ich interpretacji.
EK5 Student potrafi obliczyć oraz dobrać dopuszczalne wartości obciążeń i wymiary elementów konstrukcyjnych dla różnych przypadków wytrzymałościowych.
EK6 Student umie opisać i rozróżnić podstawowe ruchy ciał oraz zastosować prawa ruchu w praktyce.
EK7 Student potrafi pracować w zespole wykazując jednocześnie umiejętność i kreatywność w rozwiązywaniu zagadnień technicznych.
EK8 Student wykazuje odpowiedzialność za prezentowane zagadnienia, wyniki badań i obliczeń oraz potrafi dyskutować na tematy analizowanych zagadnień.
Kryteria oceniania
SPOSOBY OCENY
F1 Sprawozdania z ćwiczeń laboratoryjnych nr 2-8
F2 Ocena stopnia przygotowania do zajęć laboratoryjnych.
F3 Ocena członków grupy wykonujących obliczenia.
F4 Ocena członków grupy przeprowadzających badania.
P1 Egzamin pisemny – pytania typu otwartego i rozwiązywanie zadanych problemów.
P2 Kolokwia pisemne z zajęć konwersatoryjnych.
P3 Testy sprawdzające przygotowanie studentów do zajęć laboratoryjnych.
P4 Ocena średnia odpowiednio z kolokwiów oraz sprawozdań i przygotowania do zajęć laboratoryjnych.
Uczestnictwo w zajęciach w formie e-learningu.
Literatura
1. Osiński Z., Mechanika ogólna. Wyd. PWN, Warszawa 2000.
2. Janka R.M.: Podstawy mechaniki. Teoria i zagadnienia metodyczne statyki. Wyd. Uniwersytetu Opolskiego, Opole 2007.
3. Głowacki H.: Mechanika techniczna. Wytrzymałość materiałów. Oficyna Wyd. PW, Warszawa 2000.
4. Lewiński J., Wilczyński A., Witemberg-Perzyk D.: Podstawy wytrzymałości materiałów. Oficyna Wyd. PW, Warszawa 2000.
5. Cieślar B.: Metodyczny zbiór zadań z wytrzymałości materiałów. Wyd. PŚl, Gliwice 2000.
6. Praca zbiorowa pod red. M. Banasiaka, Ćwiczenia laboratoryjne z wytrzymałości materiałów. Warszawa, PWN, 2009.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: