Dendrometria 6.25-Z-Dm
Wykład
Pojęcie, zakres i podział dendrometrii, rola dendrometrii i jej znaczenie w praktyce i doświadczalnictwie; literatura przedmiotu. Podstawy stereometrycznego określania miąższości: pojęcie pnia i strzały; własności brył obrotowych; cechy kształtu przekroju podłużnego i sposoby ich określania; bryła równoważna strzale; cechy kształtu przekroju poprzecznego.
Wykładnik i parametr kształtu i sposoby jego określania. Wzory do określania miąższości drzew i drzewostanów oraz ich dokładność. Problematyka pomiarów wykonywanych na drzewach leżących i stojących. Liczba i wysokość kształtu. Metody określania miąższości drzewa stojącego. Elementy miąższości drzewostanu i ich określanie. Metody określania miąższości drzewostanu. Sposoby określania wieku drzewa i drzewostanu. Metody określania przyrostu drzewa i drzewostanu. Wielkoobszarowe metody pomiaru lasu.
Seminarium
Wykonanie pomiarów i obliczeń:
cechy kształtu podłużnego strzały oraz bryła równoważna strzale.
obliczenie pierśnicowej powierzchni przekroju drzew i drzewostanu
obliczenie przeciętnej wysokości drzewostanu H ̅
obliczenie czynnika zadrzewienia
analiza przyrostów radialnych z wykorzystaniem przyrostomierza
przyrost na grubość
przyrost na wysokość
liczba kształtu f
określenie długości korony H*
różne sposoby określenia elementów miąższości, miąższości drzewa i drzewostanu.
Zajęcia terenowe
Wykonanie pomiarów na gruncie i pobranie prób do dalszych analiz:
- wyznaczenie powierzchni próbnych
- pomiar pierśnicy,
- pomiar wysokości z wykorzystaniem różnych typów wysokościomierzy,
- pomiar długości korony,
- pomiar sekcyjny drzewa leżącego,
- określenie zagęszczenia,
- określenie zadrzewienia,
- pobranie prób dordzeniowych świdrem Presslera.
Literatura uzupełniająca
Rodzaj przedmiotu
Wymagania
(brak danych)
Efekty kształcenia
Wiedza:
K_W07_Definiuje pojęcia z zakresu dendrometrii i rozumie zawartą w nich treść
K_W07_Zna sposobu określania cech kształtu, miąższości i przyrostu miąższości drzew oraz teoretyczne ich podstawy i źródła błędów
K_W07_Zna cechy taksacyjne drzewostanu, metody określania miąższości oraz przyrostu miąższości drzewostanu oraz teoretyczne ich podstawy i źródła błędów.
Umiejętności:
K_U08_Obsługuje instrumenty dendrometryczne, stosuje zasady prawidłowego pomiaru.
K_U08_Oblicza cechy drzew i drzewostanów oraz interpretuje uzyskane wyniki.
K_U08_Dobiera metody określania cech dendrometrycznych drzew i drzewostanów.
Kompetencje społeczne:
Potrafi pracować w grupie, współdziałać w realizacji określonego zadania.
K_K02_Posiada świadomość skutków ekonomicznych i społecznych wynikających z zastosowanych metod pomiarów i obliczeń.
Kryteria oceniania
Wykład informacyjno – problemowy z prezentacją multimedialną
Seminarium
Warunkiem dopuszczenia do zajęć seminaryjnych jest wykonanie pomiarów dendrometrycznych w ramach zajęć terenowych. Student na seminarium pracuje na własnym materiale zebranym w postaci danych liczbowych i prób w ramach zajęć terenowych.
Zajęcia terenowe
Wykonanie pomiarów dendrometrycznych na powierzchni doświadczalnej (pomiar sekcyjny, pomiar pierśnic, pomiar wysokości, pobór odwiertów dordzeniowych)
Kryteria oceniania:
Warunkiem zaliczenia zajęć terenowych i seminarium jest obowiązkowe uczestnictwo w zajęciach oraz złożenie sprawozdania w postaci obliczeń i interpretacji wyników zgodnie z wytycznymi prowadzącego i obejmującego całość materiału realizowanego w ramach zajęć terenowych i seminaryjnych.
Warunkiem dopuszczenia do egzaminu jest zaliczenie zajęć terenowych i seminaryjnych.
Egzamin składa się z dwóch części:
1. test jednokrotnego wyboru sprawdzający znajomość pojęć, sprzętu i wzorów wykorzystywanych w dendrometrii
2. praktyczne wykorzystanie wiedzy - zadania obliczeniowe
Na ocenę końcową z egzaminu składa się w 30 % test teoretyczny, próg zaliczeniowy 50% oraz w 70% zadania obliczeniowe próg zaliczeniowy 60%)
Literatura
1. Bruchwald A. 1999. Dendrometria. Wydawnictwo SGGW. Warszawa.
2. Grochowski J. 1973. Dendrometria. PWRiL. Warszawa.
3. Czuraj M., Radwański B., Strzemeski St. 1966. Tablice miąższości drzew stojących. PWRiL Warszawa.
4. Sporek M. 2018. Powierzchnia listowia sosny zwyczajnej jako funkcja struktury populacji. PWN. Warszawa.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: