Edukacja domowa - jak można uczyć się nie chodząc do szkoły? KZ-Z-S-02-02-000033

Celem kursu jest umożliwienie uczestnikom poznania idei i praktyki edukacji domowej, która zdobywa w Polsce coraz większą popularność.

Zagadnienia poruszane podczas kursu:
• Obowiązek szkolny i obowiązek nauki a edukacja domowa – aktualne przepisy oświatowe.
• Zakres swobód obywatelskich w realizacji edukacji domowej w wybranych krajach świata.
• Historyczne aspekty edukacji domowej.
• Szkoła jako instytucja totalna.
• Koncepcje pedagogiczne w edukacji domowej (koncepcja odszkolnienia społeczeństwa I. Illicha; koncepcja uczenia się przez działanie J. Holta, pragmatyzm J. Deweya, zasady rekonstrukcji edukacji R. Meighana).
• Motywacje do podejmowania edukacji domowej.
• Znaczenie (wartości) edukacji domowej dla praktyków – czyli czym jest edukacja domowa?
• Praktyczne aspekty edukacji domowej – czyli jak to się robi?
• Socjalizacja a edukacja domowa
• Kontrowersje wokół zjawiska edukacji domowej we współczesnej Polsce.

Literatura uzupełniająca

Bochentyn A. (2012), Edukacja domowa jako forma prywatyzacji zadań publicznych, „Gdańskie Studia Prawnicze”, tom 28, nr 2, s. 49–60. Jakubiak K., (2017), Polskie tradycje edukacji domowej, „Studia Paedagogica Ignatiana” vol. 20 nr 3, s.19–30. Królikiewicz R. (2016), Socjalizacja w edukacji domowej w opinii rodziców edukujących domowo, „Edukacja Elementarna w Teorii i Praktyce”, vol. 11, Nr 4(42), s. 115–128. Posłuszny Ł. (2017), Instytucje totalne dzisiaj: stan badań, krytyka rekonfiguracje, „Studia Socjologiczne”, nr 4 (227), s. 121–145. Rogers C.R. (2000), Tworzenie klimatu wolności, Joanna Szwajcowska (tł. [w:] K. Blusz (red.), Edukacja i wyzwolenie, Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków, s. 79–115. Szyc A. (1895), Nauka w domu. Przewodnik dla wychowawców, M. Arcta, Warszawa. Żołądź-Strzelczyk D. (2014), „Jeśli lepiej doma osobno czyli wespołek w szkołach dzieciom się uczyć” – odwieczny dylemat edukacyjny. Nauka domowa czy szkolna w poglądach pisarzy staropolskich, „Studia Edukacyjne”, nr 31, s. 45–58. Kwintylian M.F. (1928), O wykształceniu mówcy: (wybór), M. Olszowski (przeł.), Książnica Atlas, Lwów–Warszawa. Freire P., Giroux H. (1993), Edukacja, polityka i ideologia, L. Witkowski (tł.) [w:] Z. Kwieciński (red.), Nieobecne dyskursy, cz. III, Uniwersytet Mikołaja Kopernika, Toruń, s. 45–60. Dudzikowa M. (2001), Mit o szkole jako miejscu wszechstronnego rozwoju ucznia. Eseje etnopedagogiczne, Impuls, Kraków. Meighan R. (1993), Socjologia edukacji, E. Kiszkurno-Koziej, Z. Knutsen, P. Kwieciński (tł.), Wydawnictwo Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, Toruń.

Rodzaj przedmiotu

nieobowiazkowe
ogólnouniwersyteckie

Koordynatorzy przedmiotu

Magdalena Giercarz-Borkowska

Efekty kształcenia

WIEDZA:
Student po kursie:
W1: zna i rozumie wybrane koncepcje związane z uczeniem się – potrafi je krytycznie analizować;
W2: zna i rozumie ideę i praktykę edukacji domowej.

UMIEJĘTNOŚCI:
Student po kursie:
U1: potrafi identyfikować spontaniczne zachowania dziecka jako sytuacje wychowawczo-dydaktyczne i wykorzystywać je w procesie edukacji;
U2: potrafi rozbudzać zainteresowania dziecka oraz odpowiednio dopasowywać sposoby i treści kształcenia.

KOMPETENCJE SPOŁECZNE:
Student po kursie:
K1: zdaje sobie sprawę z potrzeby tworzenia warunków do rozwoju różnorodnych środowisk i sposobów uczenia się;
K2: jest gotów do budowania relacji opartej na wzajemnym zaufaniu między wszystkimi podmiotami procesu wychowania i kształcenia.

Kryteria oceniania

Zaliczenie na ocenę. Podstawą oceny będzie aktywny udział w zajęciach.

Literatura

Giercarz-Borkowska M. (2019), Edukacja domowa jako alternatywa edukacyjna dla dzieci zdolnych, Wydawnictwo TeksTy, Wrocław.
Giercarz-Borkowska M. (2020), Między pracą zawodową a edukacją dzieci – sytuacja zawodowa rodziców edukujących domowo, „Edukacja Dorosłych”, nr 1, 2020, s. 83–97.
Illich I. (2010), Odszkolnić społeczeństwo, Ł. Mojsak, (tł.), Fundacja Nowej Kultury Bęc Zmiana, Warszawa.
Holt J. (2007), Zamiast edukacji. Warunki do uczenia się przez działanie, D. Konowrocka (tł.), Oficyna Wydawnicza Impuls, Kraków.
Goffman E. (2006), Charakterystyka instytucji totalnych, Z. Zwoliński (tł.) [w:] A. Jasińska-Kania, L.M. Nijakowski, J. Szacki, M. Ziółkowski (red.), Współczesne teorie socjologiczne, t. 1, Scholar, Warszawa, s. 316–335.
Bielecka-Prus J. (red.) (2018), Rodzina w edukacji domowej, Wydawnictwo i Księgarnia „Gotów”, Warszawa.
Helios J., Jadlecka W. (2015), Dysocjacja jako hard case w systemie prawa, Prace Naukowe Wydziału Prawa, Administracji i Ekonomii Uniwersytetu Wrocławskiego, nr 67.
Nawrot-Borowska M. (2011), Nauczanie domowe na ziemiach polskich w II połowie XIX i początkach XX wieku – zapatrywania teoretyczne i praktyka, Wydawnictwo Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego, Bydgoszcz.
Meighan R. (1991), Edukacja elastyczna. Jutro twojego dziecka decyduje się dzisiaj, A. Nalaskowski (tł.), Nasza Szkoła, Toruń.
Lenkowski M. (2018), Życie we własnych rękach. Fenomen edukacji domowej w ujęciu antropologicznym, „Zeszyty Etnologii Wrocławskiej”, nr 1(27), s. 75–98.
Kwieciński Z. (1995), Socjopatologia edukacji, Trans Humana, Olecko.
Korzeniecka-Bondar A. (2013), Lepsze to niż zamulanie w domu? Krótka rzecz o wyćwiczeniu ucznia w kulturze pozoru [w] M. Dudzikowa, K. Knasiecka-Falbierska (red.), Sprawcy i/lub ofiary działań pozornych w edukacji szkolnej, Impuls, Kraków, s. 323–334.

Więcej informacji

Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb:

Strona przedmiotu KZ-Z-S-02-02-000033 w USOSweb