Dydaktyka szczegółowa w zakresie literaturoznawstwa 1 SD.1.6.Ds.1
1.-2. Metody kształcenia w szkole wyższej i ich klasyfikacja (podające, problemowe, eksponujące, praktyczne, programowane, aktywizujące).
3.-4. Strategia, metoda a technika.
5.-6. Komunikacja dydaktyczna.
7. Prawo autorskie w dydaktyce.
8.-9. Nauczyciel akademicki i student – edukacja w dobie XXI wieku. Dzisiejsze standardy vs wyzwania społeczeństwa wiedzy.
10. Dobór metod prowadzenia zajęć do zakładanych celów kształcenia. Metody pracy ze studentami w kontekście efektów określonych w Polskiej Ramie Kwalifikacji dla Szkolnictwa Wyższego.
Literatura uzupełniająca
Tryb prowadzenia
Realizowany w sali
Efekty kształcenia
Wiedza: absolwent
1) objaśnia relacje między metodyką nauczania literaturoznawstwa a naukami humanistyczymi (K_W01)
2) prawidłowo dobiera metody i techniki prowadzenia zajęć dydaktycznych do zakładanych celów kształcenia (K_W03)
3) ma zaawansowaną wiedzę w zakresie metodyki i nowoczesnych technik prowadzenia zajęć dydaktycznych (K_W02)
Umiejętności: absolwent
4) przygotowuje i prowadzi zajęcia dydaktyczne na uczelni z wykorzystaniem nowoczesnych metod i technik kształcenia (K_U3)
5) planuje proces realizacji zarówno zadań dydaktycznych, jak i badawczych, w tym umie wyznaczyć służące temu środki (metody i techniki badawcze) oraz uzasadnić adekwatność ich zastosowania (K_U2)
6) wykazuje umiejętność posługiwania się językiem nowożytnym w stopniu umożliwiającym swobodną komunikację z naukowcami, w tym pisanie artykułów i wygłaszanie referatów (K_U4)
Kompetencje społeczne: absolwent
7) podchodzi odpowiedzialnie do pracy własnej i członków zespołu (K_K01)
8) jest chętny do przekazywania swojej wiedzy innym (K_K02)
9) ma świadomość ciągłego doskonalenia się w zakresie metodologii prowadzenia zajęć dydaktycznych (K-K03)
10) postępuje zgodnie z kodeksem zasad etycznych (K-K04)
Kryteria oceniania
wykład konwersatoryjny
ustalenie oceny zaliczeniowej na podstawie ocen cząstkowych: aktywności, frekwencji na wykładzie, przygotowania referatu
Literatura
A.1. wykorzystywana podczas zajęć
Bereźnicki F., Zagadnienia dydaktyki szkoły wyższej. Szczecin 2009.
Karpińska A., Wróblewska W. (red.), Dylematy dydaktyki szkoły wyższej w dialogu i perspektywie. Białystok 2008.
Okraj Z., Nowe techniki twórczej dyskusji w szkole wyższej: propozycje –aplikacje-ewolucja, (w:) Karpińska A., Wróblewska W. (red.), Dydaktyka Akademicka – wybrane obszary badawcze, Warszawa 2014.
Markowski M., Polityka wrażliwości. Wprowadzenie do humanistyki, Kraków 2013.
Melosik Z., Uniwersytet i społeczeństwo. Kraków 2009.
Rozmus A. (red.), Wykładowca doskonały. Podręcznik nauczyciela akademickiego. Warszawa 2010.
Sajdak A., Paradygmaty kształcenia studentów i wspierania rozwoju nauczycieli akademickich. Kraków 2013.
Sajduk B., Nowoczesna dydaktyka akademicka. Kto kogo jak uczy? Kraków 2014 (http://dydaktyka-akademicka.pl/1)
A.2. studiowana samodzielnie przez studenta
Fenstermacher G., Solis J., Style nauczania. Warszawa 2000.
Goźlińska E., Jak skonstruować grę dydaktyczną? Warszawa 2004.
Jaremus A., Nowoczesny wizerunek nauczyciela akademickiego, [w:] Nauczyciel akademicki jako ogniwo jakości kształcenia, (red.) Jankowski K., Sitarska B., Tkaczuk C., Siedlce 2003.
Kostyra M., Rosiak A., Zajęcia dydaktyczne. Jak je prowadzić? Gdańsk 2005.
Kotusiewicz A., Koć-Seniuch G., Nauczyciel akademicki w refleksji nad własną praktyką edukacyjną. Warszawa 2008.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: