Edytorstwo wielojęzyczne 1.S3.ED.45

WIEDZA:
K_W01
Student zna i rozumie techniki redakcji, analizy i interpretacji tekstów i wytworów kultury. Student zna redakcje różnorodnych tekstów
tłumaczonych funkcjonujących na rynku książki i nabywa wiedzę o ich specyfice; zna zasady sporządzania aparatu krytycznego pozycji
przekładanych i metod adaptacji innych systemów opisu bibliograficznego. Student zna strukturę tekstu naukowego oraz rolę metadanych
oraz rozumie, jaka jest rola poszczególnych elementów we współczesnej komunikacji naukowej.
UMIEJĘTNOŚCI:
K_U01
Student potrafi wykonać redakcję w systemie zmian; rozwija umiejętności przekładu tekstu z języka obcego z zachowaniem zasad kultury
języka i poprawnością językową. Student potrafi wykorzystywać wiedzę literaturoznawczą i językoznawczą (w tym szczególnie dotyczącą
korekty, redakcji i edycji krytycznej dzieł literackich, naukowych oraz popularnonaukowych) przy użyciu właściwych technik oraz metod
pracy
edytora związanych z przygotowaniem tekstu do druku. Student dba o właściwy poziom merytoryczny redagowanych przez siebie tekstów
tłumaczonych. Student potrafi opracować opis bibliograficzny,
przypisy oraz przytacza cytaty zgodnie z wytycznymi systemu harwardzkiego i oxfordzkiego.
K_U02
Student potrafi posługiwać się językiem obcym na poziomie B2.
KOMPETENCJE SPOŁECZNE:
K_K01
Student jest gotów do odpowiedzialnego pełnienia ról
zawodowych wydawcy, redaktora, korektora, w tym:
- przestrzegania zasad etyki zawodowej i wymagania
tego od innych,
- poszanowana praw autorskich,
- dbałości o dorobek i tradycję zawodu.
Student uczestniczy w życiu kulturalnym i korzyst

Zaliczenie z oceną.
Warunki zaliczenia: obecność na zajęciach, aktywny w nich udział, kolokwium semestralne.

- A. Bereza, Problemy teorii przekładu w polskich publikacjach, „Pamiętnik Literacki”, 66/2, 1975, s. 326-339.
- A. Dziuban, Nazwy własne w przekładach literatury dziecięcej na przykładzie
„Opowieści z Narnii” Clive’a Staplesa Levisa, „Prace Językoznawcze”, 11, s. 31-52.
- P. Grzegorczyk, Problematyka tłumaczeń, w: O sztuce tłumaczenia, pod red.
M. Rusinka, Wrocław 1955, s. 445-477.
- Jak wydawać teksty dawne, pod red. K. Borowiec, D. Masłej, T. Miki, D. RojszczakRobińskiej, Poznań 2017 (tu: R. Grześkowiak, Stary
druk jako podstawa edycji krytycznej; O. Makarova, Opracowanie i publikacja tekstów z XVI i XVII w. pisanych cyrylicą i łacinką).
- G. Łabędzka-Jóźwiakowska, Nieznany wiersz Sebastiana Fabiana Klonowica, „Sztuka Edycji” 2/2018, s. 107-111.
- H. Markiewicz, O cytatach i przypisach, Kraków 2004 (wybrane zagadnienia).
- B. Osuchowska, Poradnik autora, tłumacza i redaktora, Warszawa 2005 (wybrane zagadnienia).
- J. Pieńkos, Podstawy przekładoznawstwa, Kraków 2003 (wybrane zagadnienia).
- E. Tabakowska, O przekładzie na przykładzie. Rozprawa tłumacza z „Europą”
Normana Daviesa, Kraków 2008 (tu: Wstęp; Truskawki bez śmietany; Strategia i detale).
- A. Wolański, Edycja tekstów. Praktyczny poradnik, Warszawa 2008.
- E. Zarych, Po co dzieciom przypisy? Rola przypisów w książkach dla młodego
czytelnika, „Sztuka edycji” 2017/2, s. 107-124.

Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb:

• Strona przedmiotu 1.S3.ED.45 w USOSweb