Przedmiot językoznawczy uzupełniejący kanon 1: 1.S3.FP1.46.1.1
1. Teoria nazw własnych w filozofii i językoznawstwie. Wyrazy pospolite a nazwy własne. Znaczenie nazw. Terminologia. Kierunki i metodologia badań. Klasyfikacje nazw miejscowych i osobowych. Stan badań onomastycznych.
2. Podstawowe typy nazw własnych. Imiona. Nazwiska. Pseudonimy i przezwiska. Nazwy miejscowe. Nazwy terenowe. Nazewnictwo miejskie. Chrematonimy.
3. Onomastyka literacka. Nurt realistyczny, ekspresjonistyczny, konwencjonalny, etymologiczny, semantyczny, groteskowo-ludyczny, fantastyczno-baśniowy, pseudoonomastyczny.
4. Nazwy własne we współczesnym dyskursie medialnym.
5. Pochodne nazw własnych – eponimy. Wtórne funkcje nazw własnych – funkcja pragmatyczna, ekspresywna, ludyczna.
6. Nazewnictwo pogranicza językowego. Nazwy obce. Adaptacje językowe. Hybrydy.
Kierunek studiów
Literatura uzupełniająca
W cyklu 2022/23-L: Malec M., Imię w polskiej antroponimii i kulturze, Kraków 2001.
Rymut K., Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, t. I, Kraków 1999; t. II, Kraków 2001.
Skowronek K., Współczesne nazwisko polskie. Studium statystyczno-kognitywne, Kraków 2001.
Przezwiska i przydomki w językach słowiańskich, red. S. Warchoł, t. I-II, Lublin 1998.
Rymut K., Nazwy miast Polski, Wrocław 1987.
Borek H., Górny Śląsk w świetle nazw miejscowych, Opole 1988.
Onomastyka literacka, red. M. Biolik, Olsztyn 1993.
Skowronek K., Rutkowski M., Media i nazwy. Z zagadnień onomastyki medialnej, Kraków 2004.
Gałkowski A., Chrematonimy w funkcji kulturowo-użytkowej. Onomastyczne studium porównawcze na materiale polskim, włoskim, francuskim, Łódź 2008. | Ogólnie: Malec M., Imię w polskiej antroponimii i kulturze, Kraków 2001.
Rymut K., Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, t. I, Kraków 1999; t. II, Kraków 2001.
Skowronek K., Współczesne nazwisko polskie. Studium statystyczno-kognitywne, Kraków 2001.
Przezwiska i przydomki w językach słowiańskich, red. S. Warchoł, t. I-II, Lublin 1998.
Rymut K., Nazwy miast Polski, Wrocław 1987.
Borek H., Górny Śląsk w świetle nazw miejscowych, Opole 1988.
Onomastyka literacka, red. M. Biolik, Olsztyn 1993.
Skowronek K., Rutkowski M., Media i nazwy. Z zagadnień onomastyki medialnej, Kraków 2004.
Gałkowski A., Chrematonimy w funkcji kulturowo-użytkowej. Onomastyczne studium porównawcze na materiale polskim, włoskim, francuskim, Łódź 2008. |
Nakład pracy studenta
Poziom studiów
Profil kształcenia
Rodzaj przedmiotu
W cyklu 2022/23-L: uzupełniające | Ogólnie: obowiązkowe |
Semestr, w którym realizowany jest przedmiot
Tryb prowadzenia
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
Wiedza - student zna i rozumie:
k_W01 (P6S_WG) - w pogłębionym stopniu wybrane zagadnienia z zakresu szczegółowej wiedzy z obszaru językoznawstwa polskiego;
k_W03 (P6S_WG) - teorie, metodologię i terminologię ogólną i szczegółową z
zakresu językoznawstwa.
Umiejętności - student potrafi:
k_U01 (P6S_UW) - wykorzystywać posiadaną wiedzę
językoznawczą – formułować i rozwiązywać złożone i nietypowe
problemy dotyczące zjawisk języka w aspekcie
historycznym i współczesnym;
k_U01 (P6S_UW) - formułować i analizować problemy badawcze, dobierać metody i narzędzia ich rozwiązania z wykorzystaniem wiedzy z zakresu językoznawstwa;
Kompetencje społeczne - student jest gotów do:
k_K01 (P6S_KK) - krytycznej oceny odbieranych treści, uznawania znaczenia wiedzy o języku w rozwiązywaniu problemów poznawczych i praktycznych.
Kryteria oceniania
30% - obecność i aktywność na zajęciach
70% - referat
Literatura
Polskie nazwy własne. Encyklopedia, red. E. Rzetelska-Feleszko, Warszawa-Kraków 1998.
Jakus-Borkowa E., Nazewnictwo polskie, Opole 1987.
Górnowicz H., Wstęp do onomastyki, Gdańsk 1988.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: