Fonetyka języka rosyjskiego 1 1.S3.JBZ.24
W ujęciu praktycznym (w celu wypracowania podstawowego aparatu artykulacyjnego) praca ukierunkowana jest od struktur mniejszych (wyrazów) poprzez struktury złożone (połączenia wyrazowe, styki wyrazów) do dłuższych form pisanych, nagrań audio (w tym utworów muzycznych) a także filmów wideo.
W ujęciu teoretyczno-praktycznym praca ukierunkowana jest od struktur szerszych do węższych: fraza → intonacja → syntagma → styki międzywyrazowe → wyraz → fonetyczne składowe wyrazu.
Systematyczne przechodzenie od nawyków językowych, automatyzacji wypowiedzi do komunikacji naturalnej bądź zbliżonej do naturalnej.
Z kwestiami ściśle teoretycznymi studenci zapoznają się sami w ramach pracy własnej (odpowiednio przygotowane materiały udostępnia prowadzący).
1. Fraza rosyjska i jej struktura syntagmatyczna, centra syntagm i ich zależność od logiki i celu wypowiedzi, akcent frazowy;
2. intonacja, konstrukcje intonacyjne i ich funkcje, pierwsza i trzecia konstrukcja intonacyjna;
3. wyraz graficzny a wyraz fonetyczny, silna i słabe pozycje wyrazu fonetycznego, akcent wyrazowy;
4. samogłoski „o” i „a” w pozycji silnej oraz w pozycjach słabych, przed- i poakcentowych;
5. samogłoski „o” i „a” w absolutnym nagłosie wyrazu i po wygłosowych samogłoskach wyrazów poprzednich;
6. akcent w enklitykach i proklitykach;
7. artykulacja połączeń spółgłosek z samogłoskami jotowanymi, samogłoski jotowane w pozycjach silnych i słabych;
8. druga konstrukcja intonacyjna i jej funkcje komunikacyjne.
Kierunek studiów
Nakład pracy studenta
Poziom studiów
Profil kształcenia
Rodzaj przedmiotu
obowiązkowe
Semestr, w którym realizowany jest przedmiot
Tryb prowadzenia
Wymagania
Założenia
Koordynatorzy przedmiotu
W cyklu 2023/24-Z: | W cyklu 2022/23-Z: |
Efekty kształcenia
Wiedza
W wyniku przeprowadzonych zajęć student powinien wiedzieć:
– co to jest prozodia, jakie zjawiska nazywamy prozodycznymi (k-W-1, k-W-3);
– na czym polega prozodyczna segmentacja frazy (k-W-1, k-W-3);
– co to jest intonacja, ile wyróżnia się podstawowych konstrukcji intonacyjnych języka rosyjskiego i jakie są ich funkcje (podstawowe i fakultatywne) (k-W-1, k-W-3);
– jaki charakter ma akcent rosyjski, jakie typy akcentu wyróżnia się w artykulacji (k-W-1, k-W-3).
Umiejętności
Po zakończeniu kursu student powinien umieć:
– w sposób świadomy i prawidłowy (adekwatnie do kontekstu sytuacyjno-intencjonalnego) intonować prostą wypowiedź rosyjską (k-U-1, k-U-4, k-U-9);
– określać centrum akcentowe frazy, dzielić frazę na syntagmy, dobierać do części składowych frazy właściwe konstrukcje intonacyjne (k-U-1, k-U-4, k-U-9);
– wiązać reguły frazowania z regułami interpunkcji zdaniowej )k-U-1, k-U-4, k-U-9).
Kompetencje społeczne (postawy)
Po zakończeniu kursu student powinien zajmować świadomą postawę wobec własnego i cudzego wypowiadania się, wykazywać się zdolnością do autokorekta mówienia, postrzegać współzależność między fonicznym i graficznym kształtem wypowiedzi, dbać o kulturę wypowiadania się (k-K-1, k-K-4).
Kryteria oceniania
Zaliczenia ustne / nagrania zadań na ocenę: 30%
Zaliczenie ustne / nagranie końcowe: 30%
Aktywność: 30%
Frekwencja: 10%
Praktyki zawodowe
–
Literatura
A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć (zdania egzaminu):
A.1. wykorzystywana podczas zajęć
1. Henzel J., Szędzielorz E., Wymowa i intonacja rosyjska dla uczniów szkół średnich, Warszawa 1997.
2. Костина И.С., Александрова Н.Н., Александрова Т.И. и др., Перспектива. Русский язык. Фонетический курс, Санкт-Петербург 1999.
A.2. studiowana samodzielnie przez studenta
1. Grzybowski S., Zarys fonetyki opisowej języka rosyjskiego, Toruń 2007.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: