Psychopedagogiczne podstawy terapii 2.3.07.D3.04-POPPT
Psychopedagogicze podstawy terapii to przedmiot specjalnościowy, dający studentowi bazowe treści do zrozumienia i usystematyzowania zjawisk i mechanizmów występujących w postępowaniu diagnosytyczno-terapeutycznym pedagoga-terapeuty. Wiedza i umiejętności studenta opierają się na założeniach psychoterapii, socjoterapii i terapii pedagogicznej. Treści przedmiotowe: Proces psychoterapeutyczny i zjawiska w nim występujące. Koncepcje psychoterapeutyczne. Postępowanie diagnostyczno-terapeutyczne na przykładzie dziecka agresywnego, nadpobudliwego psychoruchowo oraz lękliwego. Socjoterapia jako forma pomocy psychologiczno-pedagogicznej. Adresaci socjoterapii. Diagnoza relacyjna i korygowanie zaburzonych zachowań. Zasady planowania i realizacji zajęć socjoterapeutycznych. Proces grupowy /dynamika grupy/. Grupa zamknięta a grupa otwarta. Rozwiązywanie problemów w grupie socjoterapeutycznej. Etyczne i profesjonalne normy postępowania osób prowadzących grupy. Oddziaływanie terapeutyczno-wychowawcze – problemy teoretyczne. Terapia specyficznych trudności w uczeniu się. Wybrane aspekty organizacji procesu terapeutycznego, prowadzonego w ramach pomocy pedagogicznej. Umiejętności terapeuty. Praca nad sobą terapeuty. Terapia własna, superwizja, szkolenia, treningi, warsztaty.
|
W cyklu 2023/24-L:
Psychopedagogiczne podstawy terapii to przedmiot dotyczący szeroko pojętych założeń oddziaływań terapeutyczno-wychowawczych, podejmowanych wobec dzieci i młodzieży przez profesjonalistów z przygotowaniem pedagogicznym. Istotą przedmiotu jest osadzenie wychowania terapeutycznego w wybranych kontekstach psychoterapeutycznych, socjoterapeutycznych i klasycznie rozumianej terapii pedagogicznej. Dzięki ukazaniu tych szerokich podstaw studenci mogą nabrać głębokiego wglądu w zjawiska i mechanizmy, które są niezbędne do budowania procesu terapeutyczno-wychowawczego. |
Literatura uzupełniająca
W cyklu 2022/23-L: 1. Bogdanowicz M. i in., Metoda Weroniki Sherborne w terapii i wspomaganiu rozwoju dziecka, WSiP, Warszawa 1998.
2. Darżynkiewicz K., Skowrońska M., Psychoterapeutyczna grupa nastolatków – próba zastosowania modelu poznawczo-behawioralnego, w: Zaburzenia psychosomatyczne u dzieci i młodzieży. Teoria i praktyka, red. L. Szew-czyk, M. Skowrońska, Warszawa 2003.
3. Dąbrowska M., Rozesłaniec M., Korygowanie zaburzeń zachowania dzieci nadpobudliwych psychoruchowo i agresywnych w grupie socjoterapeutycznej, Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 2004.
4. Grochulska J., Agresja u dzieci, Warszawa 1993.
5. Jones C. i in., Co wolno, a czego nie wolno terapeucie, Zagadnienia etyczne w pytaniach i odpowiedziach, Gdańsk 2005, GWP.
6. Opolska T., Potempska E., Dziecko nadpobudliwe. Program korekcji zachowań, Warszawa 1999.
7. Ranschburg J., Lęk. Gniew. Agresja, Warszawa 1993.
8. Święcicka M., Dzieci z zaburzeniami emocjonalnymi, Warszawa 1996.
| Ogólnie: 1. Bogdanowicz M. i in., Metoda Weroniki Sherborne w terapii i wspomaganiu rozwoju dziecka, WSiP, Warszawa 1998.
2. Darżynkiewicz K., Skowrońska M., Psychoterapeutyczna grupa nastolatków – próba zastosowania modelu poznawczo-behawioralnego, w: Zaburzenia psychosomatyczne u dzieci i młodzieży. Teoria i praktyka, red. L. Szewczyk, M. Skowrońska, Warszawa 2003.
3. Dąbrowska M., Rozesłaniec M., Korygowanie zaburzeń zachowania dzieci nadpobudliwych psychoruchowo i agresywnych w grupie socjoterapeutycznej, Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 2004.
4. Grochulska J., Agresja u dzieci, Warszawa 1993.
5. Jones C. i in., Co wolno, a czego nie wolno terapeucie, Zagadnienia etyczne w pytaniach i odpowiedziach, Gdańsk 2005, GWP.
6. Opolska T., Potempska E., Dziecko nadpobudliwe. Program korekcji zachowań, Warszawa 1999.
7. Ranschburg J., Lęk. Gniew. Agresja, Warszawa 1993.
8. Święcicka M., Dzieci z zaburzeniami emocjonalnymi, Warszawa 1996.
| W cyklu 2023/24-L: 1. Bogdanowicz M. i in., Metoda Weroniki Sherborne w terapii i wspomaganiu rozwoju dziecka, WSiP, Warszawa 1998.
2. Darżynkiewicz K., Skowrońska M., Psychoterapeutyczna grupa nastolatków – próba zastosowania modelu poznawczo-behawioralnego, w: Zaburzenia psychosomatyczne u dzieci i młodzieży. Teoria i praktyka, red. L. Szew-czyk, M. Skowrońska, Warszawa 2003.
3. Dąbrowska M., Rozesłaniec M., Korygowanie zaburzeń zachowania dzieci nadpobudliwych psychoruchowo i agresywnych w grupie socjoterapeutycznej, Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 2004.
4. Grochulska J., Agresja u dzieci, Warszawa 1993.
5. Jones C. i in., Co wolno, a czego nie wolno terapeucie, Zagadnienia etyczne w pytaniach i odpowiedziach, Gdańsk 2005, GWP.
6. Opolska T., Potempska E., Dziecko nadpobudliwe. Program korekcji zachowań, Warszawa 1999.
7. Ranschburg J., Lęk. Gniew. Agresja, Warszawa 1993.
8. Święcicka M., Dzieci z zaburzeniami emocjonalnymi, Warszawa 1996.
|
Rodzaj przedmiotu
Tryb prowadzenia
W cyklu 2022/23-L: Realizowany w sali | Ogólnie: Realizowany zdalnie | W cyklu 2023/24-L: Realizowany w sali |
Założenia
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
Student:
W 1 – Ma wiedzę o projektowaniu i prowadzeniu badań diagnostycznych w pracy terapeutycznej, uwzględniającą etapy rozwojowe jednostki oraz specjalne potrzeby edukacyjne uczniów i wychowanków z zaburzeniami rozwojowymi
W2 – Ma wiedzę o uczestnikach działalności, wychowawczej, i terapeutycznej oraz o specyfice funkcjonowania dzieci i młodzieży w kontekście prawidłowości i nieprawidłowości rozwojowych
W3 – Zna specyfikę funkcjonowania uczniów i wychowanków ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi
U 1 – Ma umiejętności obserwowania, diagnozowania, racjonalnego oceniania różnych sytuacji edukacyjnych oraz analizowania motywów i wzorów ludzkich zachowań
U 2 – Prawidłowo posługuje się normami i regułami zawodowymi w działalności pedagogicznej, planując i realizując rozwiązania konkretnych zadań z zakresu działalności terapeutycznej
U3 – Posiada umiejętność modelowania i wdrażania własnych rozwiązań konkretnych problemów wychowawczych i terapeutycznych
K 1 – Potrafi uzupełniać i doskonalić nabytą wiedzę oraz umiejętności z zakresu pedagogiki, psychologii, terapii pedagogicznej oraz pokrewnych dyscyplin naukowych
K2 – Ma świadomość konieczności prowadzenia zindywidualizowanych działań pedagogicznych w stosunku do dzieci i młodzieży ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi
K 3 – odpowiedzialnie przygotowuje się do swojej pracy, projektuje i wykonuje działania pedagogiczne, poprawnie rozstrzyga dylematy wynikające z roli pedagoga-terapeuty, przestrzega zasad etyki zawodowej
Kryteria oceniania
Wykłady - egzamin pisemny
Ćwiczenia - aktywność, 2 prezentacje multimedialne na podane tematy, udział w dyskusji, napisanie pracy zaliczeniowej wymagającej zastosowania zdobytej wiedzy: (1) opracowanie poradnika dla pedagoga-terapeuty albo (2) opracowanie szczegółowych wskazówek do pracy terapeutycznej na podstawie przykładowej diagnozy trudności dziecka, z komentarzem.
Literatura
1. Bogdanowicz M., Specyficzne trudności w czytaniu i pisaniu, w: Logopedia. Pytania i odpowiedzi, Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego, Opole 2003.
2. Corey M.S., Corey G., Grupy. Metody grupowej pomocy psychologicznej, Warszawa 2002, wyd. Instytut Psychologii Zdrowia Polskie Towarzystwo Psychologiczne.
3. Dąbrowska-Jabłońska I., Terapia pedagogiczna. Wybrane zagadnienia teoretyczne i praktyczne, Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego, Opole 2012.
4. Jagieła J., Socjoterapia w szkole, Kraków 2007, wyd. „Rubikon”.
5. Kaja B., Zarys terapii dziecka, Bydgoszcz 2001, Wydawnictwo Akademii Bydgoskiej.
6. Kendall C.K, Zaburzenia okresu dzieciństwa i adolescencji. Mechanizmy zaburzeń i techniki terapeutyczne, GWP, Gdańsk 2004.
7. Obuchowska I., Drogi dorastania, Psychologia rozwojowa okresu dorastania dla rodziców i wychowawców, Warszawa 1996;
8. Podstawy terapii grupowej, red. H.S. Bernard, K.R. MacKenzie, Gdańsk 2003, GWP.
9. Psychoterapia, pod red. L. Grzesiuk, PWN, Warszawa 2000.
Rozporządzenie MEN z dnia 9 sierpnia 2017 r. w sprawie zasad organizacji i udzielania pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach (Dz. U. z 2017 r. poz. 1591).
10. Socjoterapia jako forma pomocy psychologiczno-pedagogicznej, red. B. Jankowiak, wydawnictwo UAM, Poznań 2016.
11. Socjoterapia wychowanków pogotowia opiekuńczego, red. M. Ganczarska, Opole 2008, Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego.
12. Socjoterapia, pod red. K. Sawickiej, Warszawa 1999, wyd. Centrum Metodyczne Pomocy Psychologiczno-Pedagogicznej Ministerstwa Edukacji Narodowej.
13. Terapia dzieci i młodzieży. Metody i techniki pomocy psychopedagogicznej, red. I. Dąbrowska-Jabłońska, Kraków 2006, wyd. „Impuls”.
14. Wiliński P., Wiek szkolny. Jak rozpoznać ryzyko i jak pomagać?, w: Psychologiczne portrety człowieka, red. A.I. Brzezińska, GWP, Gdańsk 2005.
15. Wolańczyk T. i in., Nadpobudliwość psychoruchowa u dzieci, wyd. BiFolium. Lublin 1999.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: