Homiletyka materialna 5.1.1.1.1.015
W ramach zajęć z homiletyki materialnej studenci zapoznają się z podstawową materią przepowiadania homilijnego, którą tworzą treści kerygmatyczne, didaskalijne, egzystencjalne, mistagogiczne i moralne. Zdobywają umiejętności analizy źródeł biblijnych (Biblia w przepowiadaniu), liturgicznych (liturgia źródłem i miejscem przepowiadania) czy też tak ważnych źródeł poznania ludzkiej egzystencji jak współczesna literatura i poezja (literatura jako tworzywo kaznodziejskie). Tworzywo antropologiczne dla homiletyki stanowią egzystencjalne problemy człowieka; łącznie z tworzywem doktrynalnym buduje treść homilii, wyrastającą z napięcia między kerygmatem a sytuacją życiową słuchaczy, prowadząc metodą dialogu kaznodziejskiego do zbawczego spotkania człowieka z Bogiem.
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
Wiedza
1. TkMA_W01 Ma uporządkowaną, pogłębioną, prowadzącą do specjalizacji, szczegółową wiedzę z zakresu teologii pastoralnej i teologii życia duchowego P7S_WG
2. TkMA_W03 Ma pogłębioną wiedzę z zakresu teologii Słowa Bożego P7S_WG ; P7S_WK
3. TkMA_W05 Ma uporządkowaną, pogłębioną, prowadząca do specjalizacji, szczegółową wiedzę na temat działalności ewangelizacyjnej, pastoralnej Kościoła katolickiego P7S_WG
Umiejętności
1. TkMA_U01 Potrafi podejmować i wypełniać ogólne i specjalistyczne zadania duszpasterskie Kościoła katolickiego P7S_UW; P7S_UO
2. TkMA_U03 Potrafi przygotowywać i wygłaszać homilie oraz inne wystąpienia związane z działalnością duszpasterską P7S_UK
Kompetencje społeczne
TkMA_K05 Wykazuje gotowość do podejmowania trudnych zadań związanych z pracą duszpasterską i pełnioną funkcją społeczno-eklezjalną P7S_KR
Kryteria oceniania
Wykład.
Zaliczenie ustny lub pisemny, poprzedzone uzyskaniem zaliczenia z ćwiczeń.
Praktyki zawodowe
Głoszenie homilii i kazań w ramach praktyki diakońskiej.
Literatura
Broński W. (red.), Integralne kształcenie kaznodziei, Lublin 2006;
Lewek A., Współczesna odnowa kaznodziejstwa, z. 1-2, Warszawa 1980; Panuś K., Historia kaznodziejstwa, Kraków 2007;
Panuś K., Sztuka głoszenia kazań, Kraków 2008;
Siwek G., Blaski i cienie współczesnego przepowiadania, Kraków 2007;
Sługa Słowa, red. W. Przyczyna, Kraków 1997.
J. Twardy, Aktualizacja słowa Bożego w kaznodziejstwie, Przemyśl 2009; Metodologia teologii praktycznej, red. W. Przyczyna, Kraków 2011.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: