Bioindykacja 6.1-Bioind.
Problematyka wykładu
Ekologiczne podstawy bioindykacji. Klasyfikacja metod bioindykacyjnych. Bioindykatory – kryteria doboru organizmów wskaźnikowych, rodzaje bioindykatorów. Porosty – biologia, wrażliwość na zanieczyszczenia i lichenoindykacja. Mchy i wątrobowce jako bioindykatory. Reakcje roślin na antropogeniczne zmiany środowiskowe. Fitoindykacja – zbiorowiska roślinne jako wskaźniki cech siedliskowych i ich antropogenicznych przekształceń. Wykorzystanie gatunków roślin i zwierząt do oceny warunków środowiska. Biotesty – metody oceny poziomu zanieczyszczenia środowiska.
Problematyka zajęć konwersatoryjnych
Przyrodnicze konsekwencje antropopresji. Ocena stanu środowiska na podstawie występowania gatunków wskaźnikowych oraz zmian zachodzących w zespołach ekologicznych i biocenozie. Analiza danych z badań monitoringowych.
Literatura uzupełniająca
Rodzaj przedmiotu
Tryb prowadzenia
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
Wiedza
K_W02. Definiuje podstawowe pojęcia z zakresu bioindykacji. Potrafi wskazać metody bioindykacyjne i rodzaje bioindykatorów przeznaczone do oceny warunków siedliskowych oraz zmian środowiskowych wywołanych przez antropopresję. Zna ograniczenia metod bioindykacyjnych.
K_W03. Zna cechy organizmów, które umożliwiają wykorzystanie ich jako bioindykatorów.
K_W04. Zna skutki zmian zachodzących w różnych ekosystemach wodnych i lądowych w wyniku antropopresji.
Umiejętności
K_U01. Identyfikuje gatunki wskaźnikowe należące do różnych grup roślin i zwierząt. Dobiera biodesty adekwatne do potrzeb w badaniach środowiskowych.
K_U07. Ocenia warunki siedliskowe wykorzystując organizmy. Ocenia poziom zanieczyszczenia różnych komponentów środowiska w oparciu o wybrane bioindykatory.
Kompetencje społeczne
K_K01. Ma świadomość złożoności relacji organizm-środowisko. Przewiduje konsekwencje zagrożeń wynikających z działalności człowieka na środowisko przyrodnicze.
K_K06. Systematycznie aktualizuje wiedzę biologiczną i informacje o jej praktycznych zastosowaniach.
K_K09. Wykazuje inicjatywę i samodzielność w działaniach.
Kryteria oceniania
Wykład: kolokwium (pisemne).
Zajęcia konwersatoryjne: indywidualne prezentacje, udział w dyskusji.
Podstawowe kryteria
W: wykazanie się wiedzą - do zaliczenia konieczne jest udzielenie poprawnych odpowiedzi na co najmniej połowę zagadnień poruszonych w pytaniach.
K: ustalenie oceny zaliczeniowej na podstawie ocen cząstkowych oraz aktywności na zajęciach.
Literatura
Ciecierska H., Dynowska M. (red.) 2013. Biologiczne metody oceny stanu środowiska. Tom I. Ekosystemy lądowe. Podręcznik metodyczny, Wyd. UWM, Olsztyn
Ciecierska H., Dynowska M. (red.) 2013. Biologiczne metody oceny stanu środowiska. Tom II. Ekosystemy wodne. Podręcznik metodyczny, Wyd. UWM, Olsztyn
Fudali E. 2009. Antropogeniczne zmiany w ekosystemach. Transformacje roślinne. Wyd. Uniwersytetu Przyrodniczego, Wrocław
Zimny H. 2006. Ekologiczna ocena stanu środowiska – bioindykacja i biomonitoring. Agencja Reklamowo- Wydawnicza A. Grzegorczyk, Warszawa
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: