Dydaktyka szczegółowa w zakresie nauk teologicznych 2 SD.1.5.Ds.2

Dydaktyka szkoły wyższej, obok zagadnień wspólnych dla wszystkich obszarów wiedzy, posiada w humanistyce i teologii swoją specyfikę, związaną z komunikacją w zespołach badawczych, potrzebne umiejętności kontaktu interpersonalnego. Znaczenie ma także historia i znaczenie, jakie przypisywano kształceniu humanistycznemu w dziejach Europy i związaną z tym tradycją uniwersytecką. Należy znać system prawny, który tę tradycję respektuje bądź nie. Doktorant powinien umieć krytycznie ocenić te elementy, które sprzyjają rozwojowi wiedzy studenta i są kontynuacją wielkich tradycji uniwersyteckich Europy i umieć je stosować w praktyce.

Literatura uzupełniająca

Denek K., Uniwersytet w perspektywie społeczeństwa wiedzy. Dydaktyka akademicka i jej efekty, Poznań 2011. Karpińska A., Wróblewska W. (red.), Dydaktyka akademicka – wybrane obszary badawcze, Warszawa 2014. Kostera M., Rosiak A., Zajęcia dydaktyczne, Gdańsk 2005. Kostkiewicz J., Domagała-Kręcioch A., Szymański M., Szkoła wyższa w toku zmian. Debata wokół ustawy z dnia 18 marca 2011 roku, Kraków 2011. Melosik Z., Uniwersytet i społeczeństwo. Dyskursy wolności, wiedzy i władzy, Kraków 2009. Okoń W., Elementy dydaktyki szkoły wyższej, Warszawa 1971. Schrade U. (red.), Dydaktyka szkoły wyższej. Wybrane problemy, Warszawa 2010. Szerląg A. (red.), Problemy edukacji w szkole wyższej, Kraków 2006. Turos L., Andragogika ogólna, Warszawa 20043. Urbaniak-Zając D., Piekarski J. (red.), Akademickie kształcenie pedagogów w procesie zmiany. Perspektywy teoretyczne i doświadczenia absolwentów, Kraków 2015.

Efekty kształcenia

Wiedza
W_03 Wykazuje orientację co do kierunków dociekań teoretycznych i empirycznych
W_02 Ma zaawansowaną i zintegrowaną wiedzę prowadzącą do specjalizacji w wybranych obszarach nauk teologicznych

Umiejętności
U_03 Ma umiejętność rozwiązywania złożonych i nietypowych problemów naukowych
U_04 Wykazuje umiejętność samodzielnego posługiwania się nowoczesnymi technikami badawczymi oraz projektować i wykonywać złożone zadania naukowe i praktyczne
U_06 Potrafi skutecznie przekazywać swoją wiedzę i umiejętności różnym grupom odbiorców, ze szczególnym uwzględnieniem studentów, lub w inny sposób wnosić wkład do kształcenia specjalistów oraz stosować odpowiednie do charakteru zajęć dydaktycznych metody i techniki ich prowadzenia

Kompetencje społeczne
K_02 Ma świadomość obowiązku twórczego poszukiwania odpowiedzi na wyzwania współczesności i kształtowania wzorców postaw wobec nowych zjawisk i problemów
K_03 Rozumie potrzebę ciągłego dokształcania się, podnoszenia kompetencji zawodowych i osobistych.

Kryteria oceniania

A. Sposób zaliczenia:
Zaliczenie z oceną
B. Formy zaliczenia: ustna
C. Podstawowe kryteria
1. Aktywność na zajęciach
2. Znajomość literatury
3. Obecność na zajęciach

Literatura

Wykaz literatury:
A.1. wykorzystywana podczas zajęć
B. Harwas-Napierała, J. Trempała, Psychologia rozwoju człowieka, t. 2, 3. Warszawa 2002
P. Oleś, Psychologia człowieka dorosłego. Warszawa 2011.
D. Boyd, H. Bee, Psychologia rozwoju człowieka. 2008.
J. Trempała, Psychologia rozwoju człowieka. Warszawa 2012.
A.2. studiowana samodzielnie przez studenta
R. Cialdini, Wywieranie wpływu na ludzi. Gdańsk 2002.
D. Goleman, Inteligencja emocjonalna. Gdańsk
A. Literatura uzupełniająca
U. Schrade (red.), Dydaktyka szkoły wyższej. Wybrane problemy. Warszawa 2010.

Więcej informacji

Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb:

Strona przedmiotu SD.1.5.Ds.2 w USOSweb